Ἀνακοίνωση γιὰ τὰ νέα μέτρα

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος (Πατρίου Ἡμερολογίου), ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικο, ἡ ὁποία ἀντιπροσωπεύει σημαντικὸ τμῆμα σοβαρῶν καὶ πιστῶν συμπολιτῶν μας, μὲ πραγματικὴ ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση στὸν Χριστὸ καὶ στὴν Πατρίδα μας, προβαίνει στὴν ἑξῆς ἀνακοίνωση:

Κατανοοῦμε πλήρως τὴν κρίσιμη κατάσταση ἀπὸ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ τὶς ἀπειλητικὲς ἐπιπτώσεις του στὴν ζωὴ ἀναριθμήτων ἀνθρώπων στὴν Ἑλλάδα καὶ εὐρύτερα. Συμπάσχουμε μὲ τοὺς πάσχοντες, μὲ τοὺς ἀσθενεῖς, μὲ τοὺς κινδυνεύοντες, μὲ ὅσους πλήττονται οἰκονομικά, ἐργασιακά, κοινωνικά, ἀνθρωπιστικὰ καὶ κυρίως πνευματικά. Εὐχόμαστε ἐγκάρδια γιὰ τὸ προσωπικὸ τῶν νοσοκομείων καὶ θεραπευτηρίων, αὐτῶν ποὺ ἀγωνίζονται στὴν πρώτη γραμμὴ στὴν μάχη κατὰ τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ ποὺ ἀπειλεῖ ἄμεσα τὶς ζωὲς τῶν συνανθρώπων μας.

Δὲν ἀγνοοῦμε τὴν εὐθύνη καὶ τὰ πορίσματα τῶν εἰδικῶν θεραπόντων τῆς ὑγείας, οὔτε καὶ τὸ πολὺ μεγάλο βάρος τῶν κυβερνώντων, προκειμένου νὰ λάβουν ἀποφασιστικὰ μέτρα γιὰ τὴν διαφύλαξη τοῦ πολυτίμου ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν τῆς Πατρίδος μας.

Ὅμως, παρατηροῦμε μὲ λύπη ὅτι ἐνῶ τὰ μέτρα γενικοῦ ἀποκλεισμοῦ προβλέπουν τελικὰ κάποιες ἀναγκαῖες καὶ ἐπιθυμητὲς ἐξαιρέσεις ὡς πρὸς τὴν λειτουργία καταστημάτων καὶ κλάδων, ποὺ θεωροῦνται προφανῶς πρώτιστης ἀνάγκης, ἡ πρόβλεψη γιὰ τὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀπογοητευτική, χωρὶς δυνατότητα οὔτε καὶ ἁπλῆς προσκυνήσεως γιὰ ὅσους πολῖτες ἔχουν καὶ θὰ ἔχουν τὴν μεγάλη ἐσωτερικὴ ἀνάγκη νὰ τὸ ἐπιτελέσουν αὐτὸ στὸν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, στὸν Ἱερὸ Ναό. Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὴν πνευματική μας μήτρα, τὸ στήριγμα καὶ ἀποκούμπι σὲ κάθε δυσκολία τοῦ πονεμένου λαοῦ μας, τὸ λιμάνι καὶ τὴν ἔσχατη ἐλπίδα μας. Γι’ αὐτὸ εἶναι ὑπερβολικὸ ἕως καὶ ἄδικο νὰ ἐπιτρέπεται μὲν ἡ Θεία Λατρεία καὶ ἡ Θ. Λειτουργία, ὅμως κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, χωρὶς δυνατότητα συμμετοχῆς ἔστω καὶ ἐναλλασομένων τῶν πιστῶν ἀνὰ ὀλιγάριθμες ὁμάδες, μὲ αὐστηρὴ τήρηση τῶν μέτρων ἀσφαλείας γιὰ τὴν ἀποφυγὴ συνωστισμοῦ.

Τονίζουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ὡς ζωντανὸ Σῶμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὐαγγελίζεται πρώτιστα τὴν Ζωὴ καὶ τὴν Ἀνάσταση καὶ δὲν ὑπάρχει μόνον γιὰ νὰ τελεῖ σὲ περίοδο ἀνάγκης Ἐξόδιες Ἀκολουθίες καὶ Κηδεῖες τῶν ἀπερχομένων ἀπὸ τὴν ζωὴ αὐτή. Ἡ Ἐκκλησία καλλιεργεῖ τὴν θεοείδεια τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀθανασία του, προετοιμάζοντάς τον βέβαια γιὰ τὴν αἰωνιότητα, ἀλλὰ καὶ θωρακίζοντάς τον γιὰ τὴν παροῦσα ζωή. Τὰ μεγάλα ἐπιτεύγματα ἀνθρωπισμοῦ, ἡρωϊσμοῦ καὶ πολιτισμοῦ, χρειάζονται πνευματικὴ ἔμπνευση καὶ ὤθηση. Ἡ θυσία γιὰ τὰ ὑψηλὰ ἰδανικὰ καὶ ἡ ἐπαινετὴ φιλοπατρία ὤφειλαν ἀνέκαθεν τὴν καλλιέργεια καὶ ἀνάπτυξή τους σὲ θαυμαστὸ βαθμὸ στὴν Μητέρα Ἐκκλησία.

Ἐκφράζουμε λοιπὸν τὴν θλίψη μας, διότι αἰσθανόμαστε ὅτι ὅλα αὐτὰ μᾶλλον ἀγνοοῦνται καὶ ἡ Τροφὸς τοῦ Γένους μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζεται σὰν μιὰ ἁπλὴ κοινωνικὴ ὑπηρεσία, ἡ ὁποία βρίσκεται περίπου στὸ περιθώριο τῆς σύγχρονης ζωῆς καὶ δὲν ἀποτελεῖ οὐσιαστικὸ παράγοντα κοινωνικῆς σταθερότητος, συνοχῆς, ποιότητος ζωῆς καὶ ἀνθρωπιστικῆς προόδου, ἀφοῦ θεωρεῖται λανθασμένα ὅτι ἡ λειτουργία της ὑπὸ ὅρους σὲ μιὰ τόσο κρίσιμη στιγμή, σὲ συνάρτηση μὲ τὸ Ποίμνιό της ποὺ δὲν μπορεῖ γιὰ κανένα λόγο νὰ ἐγκαταλείψει, συνιστᾶ δημόσιο κίνδυνο!

Ζητοῦμε καλύτερη, ἐπιεικέστερη καὶ δικαιότερη ἀντιμετώπισή της ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ λαμβάνουν τὶς κρίσιμες ἀποφάσεις, στὴν τόσο δύσκολη περίοδο ποὺ διερχόμαστε, μὲ τὴν πολύμορφη κρίση, τὶς ἐσωτερικὲς τριβὲς καὶ ἀπογοητεύσεις, τὶς ἐξωτερικὲς ἀπειλές, τὶς τρομοκρατικὲς ἐνέργειες, τὶς φυσικὲς καταστροφές, τὴν γενικὴ ἀναταραχὴ καὶ ἀνασφάλεια.

Εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε γιὰ τὴν θεία εὐλογία καὶ εἰρήνη στὴν Πατρίδα μας καὶ στὸν κόσμο ὅλο, ὅπως καὶ γιὰ τὴν λύτρωσή μας ἀπὸ τὰ δεινὰ τῆς παρούσης πανδημίας ποὺ πλήττει τὴν ἀνθρωπότητα, ἐφ’ ὅσον ὅμως θὰ δώσουμε στὸν Κύριο καὶ Θεό μας τὸ προβάδισμα καὶ θὰ ἐκζητήσουμε μετανοητικὰ καὶ ἀγαπητικὰ τὸ θεῖο Ἔλεός Του!

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας 

Ἀθήνα, 24-10/6-11-2020

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

περὶ τῆς παρούσης καταστάσεως

ἐκ τῆς ἐπιδημίας τοῦ λεγομένου κορωνοϊοῦ

καὶ τῶν μέτρων, τὰ ὁποῖα λαμβάνονται.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνει ἔκκλησιν πρὸς τὸ Χριστεπώνυμον πλήρωμα Αὐτῆς, ὅπως ἐντείνῃ τὰς προσευχὰς αὐτοῦ κατὰ τὰς δυσχερεῖς περιστάσεις τῆς χρονικῆς περιόδου, τὴν ὁποίαν διανύομεν.

Εἰδικῶς οἱ ἐν Ἑλλάδι, ὀφείλομεν πλέον τῶν ἄλλων ἀδελφῶν μας, νὰ εἴμεθα εἰς πνευματικὴν ἐγρήγορσιν καὶ νὰ ἀποφεύγωμεν τὴν ἐθνικὴν μάστιγα τῆς διχονοίας, ἔχοντες μάλιστα ἤδη ἐντονωτέραν τὴν ἀπειλὴν πολεμικῶν ἐνεργειῶν ἐκ μέρους τῶν ἐξ ἀνατολῶν προαιωνίων βαρβάρων ἐχθρῶν τοῦ ἡμετέρου Γένους. Προτρέπομεν τὸν Χριστώνυμον λαὸν τῆς Γνησίας Ἐκκλησίας νὰ μὴ μετέχῃ εἰς διχοστασίας καὶ νὰ διατηρῆ νηφαλίαν στάσιν διὰ ὅλα τὰ ζητήματα.

Ὅσον ἀφορᾶ δὲ εἰς τὸ θέμα τῆς νόσου τοῦ λεγομένου κορωνοϊοῦ καὶ τῶν συνεπειῶν ἐξ αὐτῆς εἰς τὴν εὐρυτέραν κοινωνικὴν ζωήν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος προτρέπει πατρικῶς νὰ μὴ υἱοθετῶνται ἀκραῖαι τοποθετήσεις. Ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν δὲν εἶναι ὀρθὸν νὰ λέγηται ὅτι ὁ ἐν λόγῳ ἰὸς εἶναι ἀνύπαρκτος καὶ ἄρα δὲν χρειάζονται κἄν μέτρα προστασίας, ἀφ᾽ ἑτέρου δέ, δὲν πρέπει νὰ καταλαμβανώμεθα ὑπὸ πανικοῦ. Ὁ δὲ πανικὸς πάλιν ἔχει δύο ἀντιθέτους πλευράς: Τόσον ὁ πανικὸς ἐκ τοῦ φόβου τῆς ἀσθενείας ὁδηγεῖ εἰς ἀκραίας συμπεριφοράς, ὅσον καὶ ὁ ἀνάλογος ἐκ τῆς ὑπονοίας ὅτι ὄπισθεν τῶν προστατευτικῶν μέτρων κρύπτονται ἀλλότριαι βλέψεις. Ὅ,τι καὶ νὰ συμβαίνῃ, ἡμεῖς ὀφείλομεν νὰ παραμείνωμεν σταθεροί εἰς τὴν πίστιν, ἀπτόητοι εἰς τὸ πνεῦμα, καὶ ἀτάραχοι εἰς τὴν ψυχήν, «τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες, τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες» (Πρὸς Ῥωμαίους ιβ´, 12).

Σημειωτέον, ὅτι ὁμολογουμένως ὡρισμένα ἐκ τῶν μέτρων, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν αἱ κοσμικαὶ ἐξουσίαι, πιθανὸν νὰ ἔχουν χαρακτῆρα ὑπερβολικόν, ἐνδεχομένως δὲ νὰ εἶναι καὶ ἐσφαλμένα, ἢ ἀκόμη καὶ πρακτικῶς ἀνεφάρμοστα, ἐφ᾽ ὅσον ἄλλωστε οὐδεὶς ἐκ τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀλάθητος, οἱ δὲ Ἰατροὶ δὲν ὁμοφωνοῦν ὡς πρὸς τὸ εἶδος καὶ τὸ εὖρος τῶν κανόνων προστασίας. Ἐπίσης δὲ ἀκόμη καὶ οἱ αὐτοὶ ἐπιστήμονες κατὰ τὸ παρελθὸν ἔχουν υἱοθετήσει ἐνίοτε διαφορετικὰς ἀπόψεις ὡς πρὸς τὸ πρόβλημα καὶ τὴν ἀντιμετώπισίν του.

Ὡς ἐκ τούτου, εἴτε κληρικοὶ εἴμεθα, εἴτε λαϊκοί, αἱ τοποθετήσεις ἡμῶν ἐπὶ παντὸς μὴ δογματικοῦ ζητήματος (ὅπως ἐν προκειμένῳ) ὀφείλουν νὰ εἶναι ὄχι μόνον νηφάλιαι ἀλλὰ καὶ ἐπιφυλακτικαί. Ὁσάκις βεβαίως αἱ ἀποφάσεις τῶν κατὰ τόπους κοσμικῶν ἐξουσιῶν ἐπεχείρησαν τὴν ἀνάμιξιν αὐτῶν εἰς τὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας διὰ ἐπιβολῆς ἀποφάσεων αὐτῶν εἰς ζητήματα ἀμιγῶς δογματικά, ὡς λ.χ. αἱ εἰκονομαχικαὶ ἀντιλήψεις περὶ μὴ προσκυνήσεως ἱερῶν Εἰκόνων, ἢ ἀμφισβητήσεως τοῦ Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, τότε ἀσφαλῶς ἴσχυε καὶ ἰσχύει τὸ Ἀποστολικόν: «πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ. ε´, 29). 

Συνεπῶς, οὔτε ἡ παντελὴς ἀδιαφορία, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἡ τήρησις ὑποδείξεων ἀντιθέτων εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν καὶ Παράδοσιν ἐπιτρέπονται. Ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος παρακολουθεῖ τὰ ζητήματα ταῦτα καὶ δίδει γενικὰς κατευθύνσεις εἰς τοὺς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι δέον ὅπως ἐξειδικεύουν αὐτὰς κατὰ τὰ τοπικῶς ἰσχύοντα καὶ καθοδηγοῦν τοὺς Ἱερεῖς περὶ τοῦ ἑκάστοτε πρακτέου, ἀποφεύγοντες ἐπιβλαβεῖς δημοσίας ἀναφοράς.

Ἐν κατακλεῖδι, ἡ Ἱερὰ ἡμῶν Σύνοδος ὑπενθυμίζει εἰς τὰ πνευματικὰ Αὐτῆς τέκνα, ὅτι πᾶσαι αἱ δοκιμασίαι, τὰς ὁποίας ἐπιτρέπει ἡ Ἀγαθὴ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ὀφείλονται εἰς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν καὶ ἑπομένως ὀφείλομεν νὰ ἀντιμετωπίζωμεν αὐτὰς διὰ τῆς εὐλογημένης μετανοίας.

Εἰς τοὺς ἀσθενοῦντας ἐκ τῆς νόσου καὶ εἰς τοὺς οἰκείους αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς πάσχοντας ἀπὸ τὰ προαναφερθέντα μέτρα, ἐκφράζομεν τὴν προσευχητικὴν ἡμῶν συμπαράστασιν, εὐχόμενοι διὰ τὴν ἴασιν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, ὡς ἐπίσης ἡ Χάρις τοῦ Παναγάθου Θεοῦ ἡμῶν νὰ δώσῃ αἴσιον πέρας εἰς τὴν δοκιμασίαν ταύτην τῆς ἀνθρωπότητος διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν. Ἡ ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφὴ ἡμῶν εἰς τὰς θεαρέστους ὁδοὺς θὰ ἑλκύσῃ ἀναψυχὴν καὶ εἰρήνην εἰς ἡμᾶς ἅπαντας, εἴθε δὲ τοῦτο νὰ συμβῇ ὅσον τάχιστα! 

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀθῆναι, 5/18-9-2020