IMTHES

  • Αρχική
  • Μητρόπολη
    • Μητροπολίτης
      • Βιογραφικό
      • Ἄρθρα Ὁμιλίες
    • Ὑπηρεσίες
    • Κληρικοί
    • Ἱεροί Ναοί
    • Ἱερές Μονές
    • Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ
  • Κατηγορίες
    • Ἐνημέρωση
      • Νέα Ἐκδηλώσεις
      • Λόγοι Ὁμιλίες Ἄρθρα
      • Δελτία Τύπου
      • Ἐγκύκλιοι Ἱ.Συνόδου
      • Ἐγκύκλιοι Ἱ.Μητροπόλεως
    • Νεότητα
      • Κατασκηνώσεις
      • Κατηχητικά
    • Ψυχοφελή
      • Ἱστορικά
      • Δογματικά
      • Συναξάρι
    • Ἐκδόσεις
      • Βιβλία
      • Ἐργόχειρα
    • Στέγη Γερόντων
      • Περιγραφή
    • Συνδέσεις
      • Χρήσιμες Συνδέσεις
  • Πολυμέσα
    • Βίντεο
    • Ἠχητικά
    • Φωτογραφίες
    • Βιβλιοθήκη
  • Ἐπικοινωνία
    Βρίσκεστε εδώ:  
  1. Αρχική
  2. Κατηγορίες
  3. Ἐνημέρωση
  4. Ἐγκύκλιοι Ἱ.Συνόδου
  5. ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 2018

Τελευταίες Ενημερώσεις

Ἁγίου Ὀνουφρίου 2025 26 Ιουνίου 2025
Ἀνακοίνωσις γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμὸ 25 Ιουνίου 2025
 Ἄξιόν Ἐστί  2025 24 Ιουνίου 2025
Ἁγίων Πάντων 2025 15 Ιουνίου 2025
Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ Ιούνιος 2025 13 Ιουνίου 2025
Ὁμιλία γιὰ τὰ 1700 χρόνια τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου 05 Ιουνίου 2025
Θεία Ἀνάληψη τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ 2025  29 Μαϊος 2025
«Ἀναστορῶ τὰ παλαιά» ἐκδήλωση μνήμης γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. 22 Μαϊος 2025
Ἡμέρα Μνήμης γιὰ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου 19 Μαϊος 2025
Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ Μάϊος 2025 14 Μαϊος 2025

Ἐγκύκλιοι Ἱ.Συνόδου

03 Δεκεμβρίου 2020
Εμφανίσεις: 1391

Συνοδική Ανακοίνωση 201126

  • Εκτύπωση
  • Email

ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ

 Ἡ Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ἐκπροσωπουμένη καὶ ἐκφραζομένη διὰ τῆς Ἱεραρχίας αὐτῆς, οὐδόλως πολιτικολογεῖ. Διὰ τοῦτο οὐδέποτε ἐξέφρασεν, οὔτε συμπολιτευόμενον, οὔτε ἀντιπολιτευόμενον λόγον ἔναντι οὐδεμιᾶς Κυβερνήσεως. Τοῦτο ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι ἀρνεῖται τὸ δικαίωμα αὐτῆς εἰς καλόπιστον κριτικὴν συγκεκριμένων ἀποφάσεων, μάλιστα δὲ ὅταν αὗται ἅπτωνται ζητημάτων ἀφορώντων τὴν Ἐκκλησίαν. Ὡς ἐκ τούτου αἰσθανόμεθα τὴν ἀνάγκην νὰ δηλώσωμεν πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν τὰ κάτωθι:

1. Ἠσθάνθημεν ἱκανοποίησιν ἀπὸ τὰς προγενεστέρας δηλώσεις τοῦ Ὑπουργοῦ Προστασίας τοῦ Πολίτου (ἀπὸ 13-11-2020, ν.ἡ.): «Δὲν θὰ γίνει πορεία γιὰ τὸ Πολυτεχνεῖο. Ὅπως δὲν ἔγινε παρέλαση γιὰ τὴν 28η Ὀκτωβρίου, γιὰ τὴν 25η Μαρτίου. Ὅπως δὲν ἔγινε περιφορὰ Ἐπιταφίου, δὲν ἔγινε Ἀνάσταση, δὲν γιορτάσθηκε Πάσχα. Σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐθνικὲς ἢ καθολικὲς στιγμὲς γιορτῆς κάναμε πίσω». Ἱκανοποίησιν, διότι παρὰ τὴν πικρίαν ἡμῶν διὰ τὴν ματαίωσιν τῶν «ἐθνικῶν ἢ καθολικῶν στιγμῶν γιορτῆς», ὅπως ἐχαρακτηρίσθησαν, εἴχομεν τὴν αἴσθησιν ὅτι ὑφίσταται ἐν Ἑλλάδι, ἔστω στοιχειωδῶς, ἓν καθεστὼς ἰσονομίας.

2.  Ἠσθάνθημεν ἀγανάκτησιν, ὅταν διεπιστώθῃ ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι τρία κόμματα συγκεκριμένου πολιτικοῦ χώρου ἠθέτησαν προκλητικῶς τὴν ἀπαγόρευσιν καὶ προέβησαν τὴν πρωΐαν τῆς 17ης Νοεμβρίου (ν.ἡ.) εἰς πραγματοποίησιν συγκεντρώσεων «τηρουμένων τῶν ὑγιειονομικῶν πρωτοκόλλων», ὡς ἀνεφέρθη. Ὁ αὐτὸς Ὑπουργὸς προσπαθήσας νὰ δικαιολογήσῃ τὰ ἀδικαιολόγητα, εἶπεν ὅτι «δὲν ἀπαγορεύθηκαν οἱ πολιτικὲς ἐκδηλώσεις, ἀπαγορεύθηκαν οἱ πορεῖες καὶ οἱ συναθροίσεις»! Διερωτώμεθα, αἱ πολιτικαὶ αὗται ἐκδηλώσεις ἐπραγματοποιήθησαν δι᾽ ὀλιγωτέρων τῶν τεσσάρων συναθροισθέντων; Αἱ ἐκδηλώσεις δὲν ἦσαν ἐν ταὐτῷ καὶ συναθροίσεις, ἢ μήπως ἡ ἀπαγορευτικὴ ἀπόφασις συμπεριελάμβανε τὴν ἐξαίρεσιν τῶν πολιτικῶν ἐκδηλώσεων; Οὐχί. Διὸ καὶ ὁ κ. Ὑπουργὸς ἀνέλαβε τὴν πολιτικὴν εὐθύνην διὰ τὴν «ἀνοχήν», ὡς εἶπεν, τὴν ὁποίαν τὸ Ὑπουργεῖον ἐπέδειξεν. Ἆρά γε, δυνάμεθα καὶ ἡμεῖς νὰ συστήσωμεν πολιτικοὺς φορεῖς καὶ νὰ πραγματοποιῶμεν ὑπαιθρίους συναθροίσεις τῶν 200 ἀτόμων «τηρούντων τὰ πρωτόκολλα», ἐν καιρῷ ἀπαγορεύσεων, βαπτίζοντες αὐτὰς ὡς «πολιτικὰς ἐκδηλώσεις»; Λυπούμεθα, ἀλλὰ ἡ ἀπάντησις τοῦ -κατὰ τὰ λοιπὰ ἀξιολόγου- κ. Ὑπουργοῦ δὲν μᾶς καλύπτει, καὶ ὑπενθυμίζει εἰς ἅπαντας τὸ ἀνέκδοτον περὶ τῶν Ἰησουϊτῶν ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐβάπτισαν τὴν χῆναν, ἰχθύν, ἵνα φάγωσιν αὐτὴν ἐν ἡμέρᾳ Παρασκευῆς, μὲ τὸ σκεπτικὸν ὅτι καὶ ἡ χήνα καλυμβᾷ εἰς τὸ ὕδωρ! Καὶ ἕν ρητορικὸν ἐρώτημα ἀκόμη: Ποῖον κωδικὸν ἐπεκαλέσθησαν οἱ συμμετασχόντες εἰς τὰς «πολιτικὰς ἐκδηλώσεις», προκειμένου νὰ μετακινηθοῦν;

3. Τὸ ἑσπέρας τῆς αὐτῆς ἡμέρας, συνεκεντρώθησαν 1.500 ὀπαδοί ἑνὸς κόμματος, προκειμένου νὰ κάμουν πορείαν πρὸς τὴν ἀμερικανικὴν πρεσβείαν, ἀναφωνοῦντες ρυθμικῶς καὶ συλλαβιστὰ ὡς εἴθισται τὸ γνωστόν, καὶ φυσικὰ ...οὐδόλως ρατσιστικόν, σύνθημα: «φο-νιά-δες-τῶν-λα-ῶν-Ἀ-με-ρι-κά-νοι»! Ἡ προκλητικὴ διαδήλωσις διελύθη ἐν τέλει διὰ τῆς δυναμικῆς ἐπεμβάσεως τῆς ἀστυνομίας, ἐνῷ ἔγιναν προσαγωγαὶ καὶ συλλήψεις. Ὁ κ. Ὑπουργὸς εἶπεν ὅτι εἰς τοὺς προσαχθέντας καὶ συλληφθέντας, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, θὰ ἐπιβληθοῦν «πρόστιμα covid». Καὶ ἐρωτῶμεν, διατί μόνον εἰς αὐτούς; Ἐφ᾽ ὅσον οἱ συγκεντρωθέντες ἦσαν 1.500, νὰ σταλῇ ὁ λογαριασμός 1.500x300=450.000 εἰς τὸ ἐν λόγῳ κόμμα, τὸ ὁποῖον ἀπροκαλύπτως διωργάνωσε τὴν πορείαν.

4.  Ἐνῷ λοιπὸν οἱ πιστοὶ τῆς θρησκείας τοῦ ὑλισμοῦ (ὁ Πρόεδρος κ. Πούτιν εἶχεν εἰπῆ κάποτε ὅτι ὁ κομμουνισμὸς πρόκειται περὶ θρησκείας μὲ τὰς ἰδικάς της εἰκόνας –τοῦ Μάρξ, τοῦ Ἔγκελς κ.λπ.- τὰ ἰδικά της λείψανα τὰ ὁποῖα τιμᾶ -τὸ ταριχευμένον πτῶμα τοῦ Λένιν- τὰ δόγματα καὶ τὰς αἱρέσεις κ.λπ.) ἐπιφυλάσσουν δι᾽ ἑαυτοὺς προνομιακὴν μεταχείρισιν, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ προαναφερθέντα περιστατικά, ὁσάκις ὅμως προβληθῇ ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας εἰς τοῖχον δημοσίου κτιρίου (ὅπως ἐγένετο προσφάτως), ὠρύονται καὶ λυσσομανοῦν, διότι δὲν κατήντησεν εἰσέτι ἡ πατρίς ἡμῶν ἐντελῶς ἄθρησκος, ὡς κάποτε ἡ Ἀλβανία τοῦ Ἐμβὲρ Χόντζα! Λησμονοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦτοι ὅτι ἡ Ἑλλάς ὡς Ἔθνος ἔχει μίαν παράδοσιν ἐκ τῆς ὁποίας δὲν δύναται νὰ ἀποκοπῇ. Ἀκόμη καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ λατρεύουν τὴν κτίσιν παρὰ τὸν Κτίσαντα (καὶ εἶναι δικαίωμά των), δὲν δύνανται νὰ ἀρνηθοῦν ὅτι ἀναπόσπαστον στοιχεῖον τῆς Ἑλληνικῆς ταυτότητος εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, εἰς τί λοιπὸν τὸ μένος καὶ ἡ ἀντίδρασις; Ὅσον καὶ ἄν ἀντιδροῦν οἱ ἐθνομηδενισταί, πάντοτε θὰ ὑπάρχουν γνήσιοι πατριῶται καὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ διατηροῦντες τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ πολιτισμοῦ ἡμῶν. Ἔχομεν καὶ ἡμεῖς δικαιώματα καὶ οὐχὶ μόνον οἱ ἐθνομηδενισταὶ καὶ οἱ ὑλισταί.

5. Ἐπανερχόμενοι εἰς τὴν αἰτιολόγησιν τῶν μετακινήσεων, ἐὰν ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις ἐπιθυμῇ νὰ νομιμοποιήσῃ τὴν μετακίνησιν διὰ συμμετοχὴν εἰς πολιτικὰς ἐκδηλώσεις, ἀκόμη καὶ εἰς συνθήκας ὑποχρεωτικῆς οἰκουρίας* ὅπως αἱ παροῦσαι, εἶναι δικαίωμά της καὶ ἂς τὸ πράξῃ, θέτουσα προφανῶς ὅρους καὶ περιορισμούς. Ἀλλὰ καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν νὰ ἐπαναλάβωμεν παλαιότερον αἴτημα ἡμῶν, ὅπως ἐπιτραπῇ καὶ ἡ δυνατότης ἐξόδου ἐκ τῆς κατοικίας διὰ μετάβασιν εἰς Ἐκκλησίαν, μὲ τοὺς αὐτοὺς ὅρους τῆς ἐξόδου διὰ σωματικὴν ἄσκησιν.

6. Προσέτι, ἐπαναλαμβάνομεν παλαιότερον αἴτημα ἡμῶν (ἀπὸ 14/27-4-2020) εἰς τοιαῦτας περιπτώσεις αὐτολεξεί: «νὰ ἐπιτραποῦν αἱ Λιτανεῖαι τῶν Ναῶν οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν μὲ τὴν συμμετοχὴν Κληρικῶν, Ἱεροψαλτῶν καὶ ὀλίγων πιστῶν, τηρούντων ἀποστάσεις ἀσφαλείας μεταξύ των καὶ ψαλλόντων. Ὁμοῦ μετὰ τῶν φιλομούσων, ἔχουν καὶ οἱ θρησκευόμενοι πολῖται τὰ αὐτὰ δικαιώματα εἰς τὸ νὰ ἀκροῶνται τὰς ὑμνωδίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας. Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον πρέπει νὰ ἐπιτραπῇ τόσον ἡ χρῆσις τῶν μεγαφώνων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ τῶν κωδωνοκρουσιῶν. Ἄλλωστε οὔτε οἱ ἰοί, οὔτε τὰ βακτήρια μεταδίδονται διὰ τῶν ἠχητικῶν κυμάτων, ἡ δὲ ἠθικὴ τόνωσις τῶν θρησκευομένων πολιτῶν εἶναι σημαντικὸς παράγων, ὅστις δέον ὅπως ληφθῇ σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν».

7.  Ἀκόμη καὶ οἱ ὑλόφρονες, οἱ μὴ δεχόμενοι τὴν ἐπενέργειαν τῆς θείας Χάριτος καὶ τῶν Μυστηρίων, δὲν δύνανται νὰ ἀρνηθοῦν τὸν εὐεργετικὸν παράγοντα διὰ τὴν ψυχικὴν ἰσορροπίαν καὶ ὑγείαν τῶν πολιτῶν, τοὐλάχιστον τῶν θρησκευομένων, ἐκ τῆς μεταβάσεως εἰς τοὺς Ναοὺς καὶ τῆς συμμετοχῆς εἰς τὴν θείαν Λατρείαν καὶ μάλιστα εἰς τὰ Μυστήρια τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καὶ τῆς Θείας Κοινωνίας.

8. Ἐφ᾽ ὅσον οἱ ἐναντιούμενοι εἰς τὰ αἰτήματά μας ἐπικαλοῦνται συνεχῶς τὰς ἀπόψεις τῶν εἰδικῶν, ἐπικαλούμεθα καὶ ἡμεῖς ἀπόψεις εἰδικῶν ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι βασιζόμενοι εἰς στατιστικὰ δεδομένα καὶ ἐργαστηριακὰς ἐρεύνας λέγουν ὅτι, κατὰ τὰς περιόδους ὑποχρεωτικῆς οἰκουρίας σημειοῦται ραγδαία αὔξησις τῆς ἐνδοοικογενειακῆς βίας καὶ τῶν διαζυγίων καὶ ταὐτοχρόνως παρατηρεῖται 60% αὔξησις τῆς χρήσεως ψυχοφαρμάκων καὶ ναρκωτικῶν. Ὁ Δρ. Νικόλαος Θωμαΐδης ἀναφέρει σχετικῶς ὅτι: «Ὁ κόσμος σὲ συνθῆκες καραντίνας καὶ ἐγκλεισμοῦ ἄρχισε νὰ παρουσιάζει πάλι ἀγχώδεις καὶ καταθλιπτικὲς διαταραχές, εἴτε λόγῳ μοναξιᾶς εἴτε λόγῳ οἰκονομικῶν προβλημάτων εἴτε λόγῳ φόβου γιὰ τὸν κορονοϊὸ εἴτε ὅλα μαζί». Ἡ μετάβασις εἰς τοὺς Ναούς, ὁ τακτικὸς ἐκκλησιασμὸς καὶ ἡ συμμετοχὴ εἰς τὰ Μυστήρια καὶ τὴν θείαν Λατρείαν δρᾷ θεραπευτικῶς κατὰ τῆς καταθλίψεως, ὅπως ἔγκριτοι ἐπιστημονικαὶ μελέται ἀποδεικνύουν**.

 Περαίνοντες τὸν λόγον, καταλήγομεν μετ᾽ ἐπιτάσεως εἰς τὸ αἴτημά μας περὶ παροχῆς νομίμου δυνατότητος μεταβάσεως τῶν πιστῶν εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τῆς συμμετοχῆς των εἰς τὴν θείαν Λατρείαν, ἀκόμη καὶ ὑπὸ συνθήκας ὑποχρεωτικῆς οἰκουρίας. Εἰδάλλως, θὰ ἔχωμεν δικαίως τὴν ἀπαίτησιν οἷα ἀνοχὴ ἐπεδείχθη διὰ τοὺς συμετέχοντας εἰς πολιτικὰς ἐκδηλώσεις, νὰ ἐπιδεικνύεται καὶ εἰς τοὺς συμμετέχοντας εἰς τὰς ἐκκλησιαστικὰς τοιαῦτας.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
Ἀθῆναι, 13/26-11-2020


*οἰκουρία = παραμονὴ κατ᾽ οἶκον συνήθως ἕνεκα ἀσθενείας. Ἐφόσον ὑπάρχει δόκιμος ἑλληνικὸς ὅρος, περισσεύει ἡ χρῆσις τῶν βαρβαρικῶν “λοκντάουν” κ.λπ..
** Ενδεικτικῶς βλ.: Κ.Θ. Kιοῦλος καὶ Ι.Δ. Μπεργιαννάκη, «Θρησκευτικότητα -Πνευματικότητα καὶ Κατάθλιψη», 2004.

19 Νοεμβρίου 2020
Εμφανίσεις: 1693

Ἐγκύκλιος Ἱερᾶς Συνόδου: Εἴμαστε Ναὸς Θεοῦ

  • Εκτύπωση
  • Email

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

«Εἴμαστε Ναὸς Θεοῦ»

 

Ἀγαπητοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί, τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

ΑΠΟΤΕΛΕΙ τραγικὴ πραγματικότητα ἡ ἐπιβληθεῖσα καὶ πάλι ὑποχρεωτικὴ ἀπαγόρευση στοὺς πιστοὺς μεταβάσεως στοὺς Ναούς μας, προκειμένου νὰ προσκυνήσουν καὶ νὰ προσευχηθοῦν, ἀλλὰ καὶ νὰ συμμετέχουν -ἐντὸς τῶν ἕως τώρα δεδομένων- στὴν Θεία Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας.


Μὲ τὴν λογικοφανῆ δικαιολογία κινδύνου γιὰ τὴν δημόσια ὑγεία τῶν πολιτῶν, ἡ Πολιτεία μὲ ἀνεπίτρεπτη παρέμβασή της στὰ τῆς Ἐκκλησίας, διέταξε τὸν διαχωρισμὸ τοῦ Ποιμνίου της ἀπὸ τὸν αὐτονόητα φυσικὸ καὶ καθιερωμένο χῶρο ἀσκήσεως τῆς Θείας Λατρείας, τὸν ὁποῖο περιόρισε ὡς πρὸς τὴν τέλεσή της μόνον στοὺς τελετουργούς, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν! Τὸ ὅτι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ χάνει τὸ πρωταρχικὸ νόημά της ἡ Θεία Λειτουργία ὡς Συνάξεως ἀπὸ κοινοῦ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ τὸ αὐτό, μόλις ποὺ εἶναι ἀνάγκη νὰ τονισθεῖ.


Γιὰ τὴν λογικὴ τῶν κρατούντων ἡ σωματικὴ ὑγεία προέχει ὅλων στὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦτο ὀνομάζεται «ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν ζωή». Ἀλλὰ Ζωὴ πραγματικὴ καὶ ἀληθινὴ δὲν νοεῖται γιὰ τὸν πιστὸ Χριστιανό, ἡ ὁποία νὰ μὴν εἶναι συνδεδεμένη μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἀρχηγὸ καὶ Χορηγὸ τῆς ζωῆς καὶ καθαιρέτη τοῦ θανάτου. Ἡ Ἐκκλησία Του ἀποτελεῖ τὸ κατ’ ἐξοχὴν Σῶμα Ζωῆς, ἀληθινῆς καὶ αἰώνιας. Διότι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι μόνον βιολογικὴ ὕπαρξη μὲ ζωϊκὲς λειτουργίες, ἀλλὰ ἔχει ψυχὴ/πνεῦμα ἀδιαχώριστο ἀπὸ τὸ σῶμα του. Δὲν μποροῦμε λοιπὸν νὰ διαχωρίσουμε στεγανὰ σωματικὲς καὶ ψυχικὲς λειτουργίες, ἐπιφέροντας ἕναν οἱονεὶ δυαλισμὸ καὶ κάποια διάσχιση στὴν μία καὶ ἑνιαία προσωπικότητά του. Ὁ διαχωρισμὸς αὐτὸς δὲν νοεῖται, διότι σῶμα καὶ ψυχὴ εἶναι τόσο στενὰ συνδεδεμένα, ὥστε ὁ χωρισμός τους, κάτι τὸ βίαιο καὶ ἀφύσικο, νὰ ἐπιφέρει τὸν βιολογικὸ θάνατο, κάτι τὸ ἐχθρικό, ποὺ ἀναμένει τὴν κατάργησή του ἐν Χριστῷ στὴν Κοινὴ Ἀνάσταση.


Γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ δημιουργοῦνται στὸν κάθε ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἐπιβληθέντα ἐγκλεισμὸ σὲ ἐπίπεδο ἀνθρωπιστικό, ἰατρικό, κοινωνικό, οἰκονομικό, ψυχολογικὸ κ.λπ. ὑπάρχουν ἄλλοι πιὸ κατάλληλοι νὰ ἀποφανθοῦν, καὶ τὸ κάνουν ἤδη δημόσια μὲ τρόπο σοβαρὸ καὶ ἐπαρκῆ.


Μὲ αὐτὰ ποὺ γράφουμε δὲν ὑποτιμοῦμε τὸ ὑπαρκτὸ σοβαρὸ πρόβλημα ἀπὸ τὴν πανδημία, οὔτε ἐπιθυμοῦμε τὴν αὔξησή του, οὔτε καὶ τιθέμεθα κατὰ τῶν λελογισμένων μέτρων προφυλάξεως καὶ μάλιστα τῶν εὐπαθῶν ὁμάδων συνανθρώπων μας ποὺ διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Οὔτε ἐπίσης ἀγνοοῦμε τὴν εὐθύνη ὅσων διαχειρίζονται τὴν κατάσταση, οὔτε καὶ τὸν κίνδυνο ἀδυναμίας τοῦ ἐθνικοῦ συστήματος ὑγείας νὰ ἀνταποκριθεῖ στὸν αὐξανόμενο ἀριθμὸ ἀσθενῶν ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἐντατικῆς νοσηλείας.


Τὸ κύριο πρόβλημα γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἀνθρώπους τῆς πίστεως, εἶναι τὸ πνευματικό. Τὸ βίαιο ξέκομμα τῶν πιστῶν ἀπὸ τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, τὸ πνευματικὸ θεραπευτήριο, τὸν πραγματικὸ καὶ πιὸ ἀγαπητὸ καὶ ἱερό τους χῶρο, τὴν πιὸ ζεστὴ ἀγκαλιά τους, τὴν πιὸ φυσικὴ ἔκφραση τῆς πίστεώς τους, τὴν πιὸ ἁπτὴ ἔκφανση τῆς ἐλπίδος τους, τὸν πιὸ ζωτικὸ χῶρο βιώσεως τῆς Ἀγάπης, σὲ κοινωνία μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἀδελφούς. Ὅλα αὐτὰ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τὰ ἀντικαταστήσει, καὶ καμία δικαιολογία ὑγειονομικῶν μέτρων δὲν μπορεῖ νὰ τὰ διαταράξει, νὰ τὰ ἀπωθήσει, νὰ τὰ διακόψει καὶ νὰ τὰ καταργήσει!
Θὰ μποροῦσε νὰ συνεχισθεῖ ἀκωλύτως ἡ θεία Λατρεία μὲ τὰ ἰσχύοντα μέτρα προστασίας, βάσει μάλιστα καὶ τῶν ἀρχῶν τῆς ἰσότητος καὶ ἀναλογικότητος, τὰ ὁποῖα ἰσχύουν καὶ γιὰ ἄλλους χώρους καὶ κλάδους ποὺ λειτουργοῦν, διότι ἀκριβῶς θεωροῦνται ἄκρως ἀπαραίτητοι γιὰ τὴν ζωή, τὴν ὑγεία καὶ τὴν εὐεξία τῶν πολιτῶν, ὅπως καὶ τῶν κατοικιδίων τους!

***

Βέβαια, γνωρίζουμε ὅτι κάθε πιστὸς εἶναι «Ναὸς Θεοῦ» (Α΄ Κορ. γ΄ 16) καὶ ὅτι κατοικεῖ σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸ Βάπτισμα καὶ τὸ Χρῖσμα ποὺ ἔλαβε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο συνιστᾶ τὴν πιὸ μεγάλη δωρεὰ καὶ εὐλογία, ἀλλὰ καὶ τὴν πιὸ μεγάλη εὐθύνη. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ κλείσει καὶ νὰ ἀπαγορεύσει τὴν λειτουργία αὐτοῦ τοῦ Ναοῦ, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ μέσα μας ἀνεμπόδιστα ὅσο εἴμαστε οἰκητήρια τοῦ Θεοῦ, ἐλευθερωμένοι ἀπὸ τὴν πλάνη καὶ τὴν ἀνομία, διατελῶντας σὲ κοινωνία μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ μέσα μας καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ βρίσκουν τὴν ἐκπλήρωσή τους στὴν ἀποφυγὴ τῆς ἁμαρτίας καὶ στὴν ἐπιτέλεση τῆς ἀρετῆς. Κυρίως μάλιστα στὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ, στὴν κατ’ ἰδίαν προσευχὴ καὶ στὴν Θεία Λατρεία. 


Δὲν ὑπάρχει ἀσφαλέστερη καταφυγὴ σὲ περιόδους δύσκολες, ἀνάγκης καὶ περιορισμοῦ, ἀπὸ τὴν ἐν μετανοίᾳ παρήγορη προσευχή, ἡ ὁποία ἐνσταλάζει στὴν ψυχὴ θεία βοήθεια καὶ ἐνίσχυση. Σὲ αὐτὴν ἄλλωστε κατέφευγαν πάντοτε οἱ πιστοὶ καὶ ἡρωϊκοὶ πρόγονοί μας, γιὰ νὰ ἀντλήσουν θεία ἀρωγὴ σὲ κάθε εἴδους δοκιμασία τῆς παρούσης ζωῆς, προσωπικὴ ἤ συλλογική.


Ἡ προσευχὴ φέρει μαζί της καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἀρετές, ὅπως καὶ κάθε ἀρετὴ τελειοποιεῖται διὰ τῆς προσευχῆς. Κανονικά, ἄν εἴμαστε ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα κατοικεῖ μέσα μας, ἡ ζωή μας εἶναι μία συνεχόμενη προσευχὴ καὶ λατρεία, ποὺ λαμβάνει χώρα ἀδιάκοπα στὴν καρδιά μας. Τότε ἡ ψυχή μας εἶναι ἕνα ζωντανὸ Εἰκονοστάσι, γεμᾶτο ἱερὲς Μορφὲς Ἁγίων καὶ Δικαίων, οἱ σκέψεις μας εἶναι σὰν ἀμέτρητες Κανδῆλες ποὺ καίουν ἄσβεστα, καὶ οἱ ἀρετές μας εἶναι πολύτιμα Θυμιατήρια ἀπὸ ὅπου ἡ εὐωδία τῆς εὐαγγελικῆς ζωῆς καὶ διαθέσεως ἀποπνέει συνεχῶς (π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς).


Ἡ εὐθύνη μας εἶναι πάρα πολὺ μεγάλη στὸ νὰ ἐπαγρυπνοῦμε, ὥστε νὰ μὴν παύσουμε νὰ εἴμαστε «οἶκος προσευχῆς», διότι διαφορετικὰ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ μέσα μας ἀρχίζει νὰ ὑποχωρεῖ καὶ ἴσως κάποτε νὰ σταματᾶ ἐντελῶς. Νὰ γνωρίζουμε ὅμως ὅτι ὅποιος «φθείρει» τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ, αὐτὸν ἀναμένει ἀναπόδραστη ἡ «φθορὰ» ἀπὸ μέρους τοῦ Θεοῦ. Γιὰ τὸν ἐγκλεισμὸ αὐτὸ τοῦ ἐσωτερικοῦ μας Ναοῦ δὲν εὐθύνεται καμία ἀπολύτως ΚΥΑ (Κοινὴ Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση), παρὰ μόνον ἡ δική μας λήθη, ἄγνοια καὶ ραθυμία. Ἡ ἐπιθυμία καὶ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ἀποτελεῖ καθαρὰ δική μας ἐπιλογή. Ὁ πονηρὸς διάβολος μόνον ὑποδείξεις μπορεῖ νὰ κάνει καὶ ὄχι ἐξαναγκασμό. Ἄν τοῦ ὑπακούσουμε, τότε οἱ ἀρετές μας δίνουν τὴν θέση τους στὶς ἀντίστοιχες δύσοσμες κακίες, οἱ σκέψεις μας καταντοῦν σβησμένα καὶ καπνισμένα δαδιά, καὶ ἡ ψυχή μας παύει νὰ ἀποτελεῖ Εἰκονοστάσι, καὶ τὴν θέση του καταλαμβάνουν διάφορα εἴδωλα, ἀνάλογα μὲ τὰ πάθη τὰ ὁποῖα πλέον ὑπηρετοῦμε καὶ στὰ ὁποῖα ὑποδουλωνόμαστε. Καὶ τότε μετατρέπουμε τὸν ἑαυτό μας σὲ «σπήλαιο ληστῶν»!


Ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας, ὁ ἀληθινὸς καὶ πραγματικὸς Ναὸς Θεοῦ, μᾶς ὑποδεικνύει συνεχῶς τὸν ἀληθινὸ Ἄνθρωπο καὶ τὴν ἀληθινὴ Ζωὴ τοῦ Ἀνθρώπου. Καὶ τὸ Σῶμα Του, ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὑπηρετεῖ καὶ λατρεύει συνεχῶς τὸν Τριαδικὸ Θεό, καὶ μᾶς καλεῖ ἀδιάκοπα σὲ Μετάνοια, Μεταμόρφωση, Χριστοποίηση, Πνευματοποίηση καὶ Τριαδοποίηση, μέσῳ κυρίως τῆς Θείας Λειτουργίας καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὥστε νὰ γινόμαστε Ναοὶ τῆς Παναγίας Τριάδος καὶ νὰ ἀποκαθιστάμεθα στὸ Ἀρχέτυπον Κάλλος τῆς Εἰκόνος, ὡς νοσταλγοὶ καὶ κοινωνοὶ Ζωῆς Αἰωνίου!


***


Γιὰ νὰ εἰρηνεύουμε καὶ νὰ παραμένουμε στὴν θεία εὐλογία τῆς οἰκοδομῆς καὶ ὡραιοποιήσεως τοῦ Ναοῦ ἐντός μας, χρειάζεται νὰ βαδίζουμε χωρὶς παύσεις τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδό, μὲ ἀντίσταση κατὰ τῆς ἁμαρτίας ἀκόμη καὶ σὲ ἐπίπεδο λογισμῶν, διότι ἀπὸ αὐτοὺς ξεκινοῦν ὅλα. Σὲ τοῦτο βοηθεῖ ἡ προφύλαξη τῶν αἰσθήσεών μας, γιὰ νὰ μὴν εἰσέρχεται μέσα μας κακὴ ἐπιθυμία σαρκικότητος/λαγνείας καὶ θυμοῦ/ὀργῆς.


Γι’ αὐτὸ καὶ στοὺς Ἀναβαθμοὺς στὸν Ὄρθρο τῆς Κυριακῆς ψάλλουμε: «Τοῖς ἐρημικοῖς ζωὴ μακαρία ἐστί, θεϊκῷ ἔρωτι πτερουμένοις» (Ἁγίου Θεοδώρου Στουδίτου, ἦχος πλ. α΄). Πρέπει νὰ ἐπιδιώξουμε ψυχοσωματικὰ τὴν ὅσο τὸ δυνατὸν μεγαλύτερη ἐλευθερία μας ἀπὸ κάθε ταραχὴ καὶ ἀγωνιώδη μέριμνα τῆς παρούσης ζωῆς, ἄν ἀναμένεται νὰ ἀναπτερώσουμε μέσα μας τὴν θεία ἀγάπη καὶ τὸν θεῖο ἔρωτα. Κατάλληλη πρὸς τοῦτο εἶναι βέβαια ἡ Ἀγγελικὴ Μοναχικὴ ζωή, ἀλλὰ αὐτὴ ἀποτελεῖ ἐπαινετὴ ἐξαίρεση καὶ ὄχι ἐπιβεβλημένο κανόνα. Τοῦτο ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι ὁ κάθε Χριστιανὸς δὲν θὰ πρέπει νὰ ποθεῖ τὴν μακάρια ἐρημικὴ κατάσταση ἐντός του, καὶ νὰ μὴν ἐπιδιώκει νὰ ἐξεύρει τρόπους νὰ ἀποσύρεται στὴν ἐσωτερικὴ μόνωση καὶ ἀδολεσχία.


Ἄλλο τροπάριο τῶν Ἀναβαθμῶν προχωρεῖ περαιτέρω: «Εἰς τὰ ὄρη ψυχὴ ἀρθῶμεν· δεῦρο ἐκεῖσε, ὅθεν βοήθεια ἥκει». Ἡ ψυχή μας θὰ βρεῖ ἀνάπαυση, ἐλευθερία καὶ ἀγαλλίαση ὄχι στὰ χαμηλὰ καὶ γήϊνα, ἀλλὰ στὰ ἀνηφορικὰ καὶ ἀνώτερα, σὲ τόπο προεξέχοντα, σὲ φρόνημα ὑψηλὸ καὶ σταθερό, γιὰ νὰ λυτρωθεῖ ἀπὸ τὸν ἐμπρησμὸ ἤ τὴν πλημμύρα τῶν παθῶν καὶ γενικὰ τῶν ἐμπαθῶν νοημάτων καὶ φρονημάτων. 


Καὶ ἀκολουθεῖ ἡ ὁλοκλήρωση: «Ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσι μοι, εἰς τὰς αὐλὰς προσβῶμεν Κυρίου· χαρᾶς πολλῆς πλησθείς, εὐχὰς ἀναπέμπω». Ἡ κορύφωση τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας δὲν περιορίζεται στὴν μόνωση, στὴν «ἔρημο», στὰ «ὄρη» τὰ ὑψηλά. Αὐτὲς οἱ εὐλογημένες καὶ ἀπαραίτητες καταστάσεις ἀποτελοῦν οὐσιαστικὰ προεργασία γιὰ τὴν «δικαίωσή» τους στὴν ἀπὸ κοινοῦ συμμετοχὴ στὴν Θεία Λατρεία «εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Κυρίου». Δηλαδή, στὴν μετάβαση καὶ στὸ πλησίασμα στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ στὶς ἅγιες Ἐκκλησίες. Ἡ ἐνθύμιση καὶ μόνον τούτου, γεμίζει τὴν κάθε διψασμένη ψυχὴ μὲ πολλὴ χαρὰ γιὰ τὴν ἀπὸ κοινοῦ προσφορὰ τῶν εὐχῶν καὶ προσευχῶν μας στὸν Πανοικτίρμονα Θεό. Ἡ καταφυγὴ στοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ σημαίνει καταφυγὴ στὸν ἴδιο τὸν Θεό, διότι ὅποιος πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία, τὸ κάνει αὐτὸ γιὰ νὰ «συνομιλήσει» μαζί Του: «Θεῷ γὰρ ὡς ἀληθῶς λαλοῦμεν τῷ καιρῷ τῆς προσευχῆς, δι’ ἧς καὶ τοῖς Ἀγγέλοις συναπτώμεθα», κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο. Πόση τιμή, χαρὰ καὶ δέος σημαίνει ἡ συνομιλία μὲ τὸν Οὐράνιο Βασιλέα, ἀφοῦ καὶ ἡ ἁπλὴ συνομιλία ἀκόμη καὶ μὲ ἕναν θνητὸ ἐπίγειο ἄρχοντα θεωρεῖται σπουδαῖο καὶ μεγάλο γεγονός;


Μὲ πνευματικὴ χαρά, προτρέπει ὁ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης παραφράζοντας τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, πρέπει νὰ σπεύδουμε στοὺς Ναοὺς τοῦ Θεοῦ ὅταν σημαίνουν οἱ καμπάνες, σὰν τὰ πρόβατα ποὺ σπεύδουν στὴν μάνδρα τους, σὰν ἐκείνους ποὺ εἰσέρχονται σὲ ὁλάνθιστο, εὐωδιαστὸ καὶ καρποφόρο περιβόλι, σὰν τοὺς πραγματευτὲς ποὺ βιάζονται νὰ προλάβουν τὴν πανήγυρη, ὅπου θὰ πραγματευθοῦν ἀξιόλογα πράγματα καὶ θὰ ἀποκτήσουν μεγάλα κέρδη. Στὴν Ἐκκλησία εἶναι ποὺ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἅγια Μυστήρια καὶ γεμίζουμε ἀπὸ οὐράνια διδασκαλία καὶ χάρη.


Ἡ δὲ πρόθυμη συμμετοχὴ στὸν ἐπίγειο Ναὸ τοῦ Θεοῦ, μὲ φόβο καὶ εὐλάβεια, θὰ μᾶς ἀποτελέσει ἐν τέλει «στύλους» στὸν Οὐράνιο Ναό Του, σύμφωνα μὲ τὴν θεία ὑπόσχεση τῆς ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως: «Ὁ νικῶν (αὐτὸς ποὺ θὰ νικήσει) ποιήσω αὐτὸν στύλον ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Θεοῦ μου, καὶ ἔξω οὐ μὴ ἐξέλθῃ ἔτι» (Ἀποκαλ. γ΄ 12).

***


Κατόπιν τούτων, ὡς πρὸς τὴν πρόσβαση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, καμία αἰτιολογία δὲν εὐσταθεῖ ἀπὸ πνευματικῆς ἀπόψεως, ἡ ὁποία νὰ τὴν ἀπαγορεύει. Τοῦτο ἔπραξαν μόνον διωκτικά, ἀνελεύθερα καὶ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα, γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ μετάβαση στὸν Ναὸ ἦταν καὶ εἶναι πράξη ἀξιόποινη. Ἡ δικαιολογία γιὰ τὴν προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας μόνον θυμηδία προξενεῖ, ὅπως καὶ ἱερὴ ἀγανάκτηση. Δὲν ἐξασφαλίζεται ἡ ὁλοκληρωτικὴ ὑγεία στὸν ἄνθρωπο χωρὶς πρόσβαση σὲ ἐκεῖνον τὸν ἱερὸ χῶρο, τηρουμένων βεβαίως τῶν ἀπαραιτήτων μέτρων, ὅπου ἀκριβῶς τελεσιουργεῖται γιὰ τοὺς πιστεύοντες καὶ ὄχι γιὰ τοὺς ἀπίστους τὸ Μυστήριο τῆς Ζωῆς. Μεγαλύτερη πράξη ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΖΩΗΣ δὲν ὑπάρχει ἀπὸ τὴν ἐλεύθερη καὶ ἀνεμπόδιστη πρόσβαση ἐκεῖ ποὺ προσφέρεται δωρεὰν ἡ Αἰώνιος Ζωή. Καὶ μεγαλύτερη πράξη ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ δὲν ὑπάρχει, ἀπὸ τὸ νὰ ἀπαγορεύεται ἡ πρόσβαση ἐκεῖ, ὅπου Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΝΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΓΗ, στὸν θεῖο Ναό, μετατρέποντάς τον σὲ κομμάτι τοῦ Οὐρανοῦ καὶ σὲ ἀποικία τοῦ Παραδείσου!


Εἴθε ἡ ταλαιπωρία καὶ δοκιμασία ποὺ μᾶς βρῆκε νὰ παρέλθει σύντομα καὶ νὰ μὴν παραταθεῖ, οὔτε νὰ ἐπανέλθει, διότι διαφορετικὰ θὰ πρέπει νὰ βροῦμε τρόπους ἀσκήσεως τῆς Πίστεώς μας μὲ λύσεις ἀφανεῖς. Θέλει λοιπὸν ἡ Πολιτεία νὰ μᾶς στρέψει σὲ αὐτὴ τὴν ἀναγκαστικὴ ἐπιλογή; 


Ἀπευθυνόμενοι δὲ στὸ ἐν Χριστῷ Ποίμνιό μας, προτρέπουμε αὐτὸ -ἐν ὄψει μάλιστα τῆς ἐπικειμένης περιόδου Νηστείας τῶν ἁγίων Χριστουγέννων, νὰ αὐξήσει τὸν ἀγῶνα τῆς προσευχῆς, γιὰ τὴν προσέλκυση τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐξαγωγή μας ἀπὸ τὴν παροῦσα δοκιμασία. Στοὺς δὲ Κληρικοὺς συνιστοῦμε νὰ τελοῦν στοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς Παρακλήσεις, μὲ πιθανὴ ἀνάγνωση καὶ τῶν εἰδικῶν εὐχῶν εἰς λοιμικὴν νόσον ἀπὸ τὸ Μεγάλο Εὐχολόγιο, γιὰ τὴν προφύλαξη τοῦ Ποιμνίου καὶ τοῦ κόσμου ἀπὸ τὶς ὀδυνηρὲς συνέπειες τῆς ἐπιδημίας ποὺ διερχόμαστε καὶ τὴν κατάπαυσή της. 

 

 

Μετὰ πατρικῶν εὐχῶν καὶ εὐλογιῶν,

Ἡ Ἱερὰ Συνόδος τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος

Ἀθήνα, 4/17-11-2020

  1. Ἀνακοίνωση γιὰ τὰ νέα μέτρα
  2. ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ περὶ τῆς παρούσης καταστάσεως ἐκ τῆς ἐπιδημίας τοῦ λεγομένου κορωνοϊοῦ
  3. Ἀπάντηση σὲ συκοφαντικό ψευδές καὶ παράλογο ἀρθρογράφημα
  4. Ἐπείγουσα Ἀνακοίνωσις
  5. Πρὸς τὸν Πρωθυπουργόν
  6. Ἀναστάσιμο μήνυμα 2020
  7. Ἐγκύλιος Ἱ. Συνόδου
  8. ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ἐπὶ τῇ ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ
  9. Ἐπιστολή εἰς στὴν Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων
  10. Ἀνακοίνωση Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὴν ἐνεστῶσα κατάσταση
  11. Ἀνακοίνωσις Ἀποφάσεων Ἱερᾶς Συνόδου 4ης / 17ης – 5ης / 18ης Μαρτίου 2020
  12. Μήνυμα Χριστουγέννων 2019
  13. Αναστάσιμο μήνυμα 2019
  14. Μήνυμα Χριστουγέννων 2018
  15. Συνοδικὴ Ἀνακοίνωσις διὰ τὸ Οὐκρανικὸν Ζήτημα 
  16. Συνοδική Ἀνακοίνωση.
  17. ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 2018
  18. ΜΗΝΥΜΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ 2017
  19. Ἀναστάσιμο μήνυμα 2017
  20. Θεματικὴ ἑβδομάδα.
  • Έναρξη
  • Προηγούμενο
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • Επόμενο
  • Τέλος

Αναζήτηση

Newsletter

facebook

Τελευταίες Ενημερώσεις

Ἁγίου Ὀνουφρίου 2025 26 Ιουνίου 2025
Ἀνακοίνωσις γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμὸ 25 Ιουνίου 2025
 Ἄξιόν Ἐστί  2025 24 Ιουνίου 2025
Ἁγίων Πάντων 2025 15 Ιουνίου 2025
Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ Ιούνιος 2025 13 Ιουνίου 2025
Ὁμιλία γιὰ τὰ 1700 χρόνια τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου 05 Ιουνίου 2025
Θεία Ἀνάληψη τοῦ Σωτήρος Χριστοῦ 2025  29 Μαϊος 2025
«Ἀναστορῶ τὰ παλαιά» ἐκδήλωση μνήμης γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου. 22 Μαϊος 2025
Ἡμέρα Μνήμης γιὰ τὴν Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου 19 Μαϊος 2025
Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ Μάϊος 2025 14 Μαϊος 2025

Αναζήτηση

Newsletter

facebook

© 2016 Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. All Rights Reserved. Designed By MXcom

Search

  • Αρχική
  • Μητρόπολη
    • Μητροπολίτης
      • Βιογραφικό
      • Ἄρθρα Ὁμιλίες
    • Ὑπηρεσίες
    • Κληρικοί
    • Ἱεροί Ναοί
    • Ἱερές Μονές
    • Πρόγραμμα Καθεδρικοῦ
  • Κατηγορίες
    • Ψυχοφελή
      • Ἱστορικά
      • Δογματικά
      • Συναξάρι
    • Συνδέσεις
      • Χρήσιμες Συνδέσεις
    • Ἐκδόσεις
      • Βιβλία
      • Ἐργόχειρα
    • Στέγη Γερόντων
      • Περιγραφή
    • Ἐνημέρωση
      • Νέα Ἐκδηλώσεις
      • Λόγοι Ὁμιλίες Ἄρθρα
      • Δελτία Τύπου
      • Ἐγκύκλιοι Ἱ.Συνόδου
      • Ἐγκύκλιοι Ἱ.Μητροπόλεως
    • Νεότητα
      • Κατασκηνώσεις
      • Κατηχητικά
  • Πολυμέσα
    • Βίντεο
    • Ἠχητικά
    • Φωτογραφίες
    • Βιβλιοθήκη
  • Ἐπικοινωνία