Πρὸς τὸν κ. Πρωθυπουργὸν

Ἀριθμός Πρωτ. 3033.

Ἐν Ἀθήναις, 14 / 27 - 4 - 2020

Πρὸς
τὸν Πρωθυπουργὸν τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
κ. Κυριάκον Μητσοτάκην

ΕΝΤΑΥΘΑ

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ ἀποδεχόμεθα τὸ ἐλπιδοφόρον μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, φρονοῦντες ὅτι καὶ εἰς τὴν προσωπικὴν ἡμῶν ζωὴν μετὰ τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἀκολουθεῖ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως. Εἶναι γεγονὸς ὅτι ἡ Πατρὶς ἡμῶν, ὅπως καὶ ὁλόκληρος ἡ ἀνθρωπότης, διέρχεται τὴν δοκιμασίαν τοῦ Γολγοθᾶ, ἐκ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, ἀλλ᾽ οἱ πιστεύοντες εἰς Χριστὸν καὶ ἀφιέμενοι εἰς τὸ θέλημα Αὐτοῦ δὲν ἀπελπιζόμεθα.

Ἀντιλαμβανόμεθα πλήρως τὴν δυσχερῆ θέσιν εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεσθε, ἀναγκαζόμενοι νὰ λάβετε ἀντιδημοφιλῆ μέτρα, πλὴν ὅμως εἶναι παρήγορον τὸ γεγονὸς ὅτι, τουλάχιστον εἰς τὴν Ἑλλάδα, ὁ λόγος γίνεται διὰ τὴν αὐτηρότητα τῶν μέτρων καὶ ὄχι διὰ τὸ πλῆθος τῶν θυμάτων τῆς πανδημίας. Ταυτοχρόνως, εἴμεθα βέβαιοι, ὅτι ἀντιλαμβάνεσθε πὼς μέτρα περιορισμοῦ τῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔχουν διάρκειαν ὑπὲρ τὸ δέον, οὔτε νὰ χαρακτηρίζωνται ἀπὸ ἀσυμμετρίαν καὶ ὑπερβολήν. Συμμεριζόμεθα τὴν ἀγωνίαν ὑμῶν, διὸ καὶ σκοπὸς τῆς παρούσης δὲν εἶναι ὁ ἔλεγχος, ἀλλὰ ὁ -ἐν ὄψει νεωτέρων ἀποφάσεων- ἐξορθολογισμὸς τῶν περιοριστικῶν μέτρων, ὥστε δίχως νὰ παραβλάπτεται ἡ ἀσφάλεια τῆς ὑγείας τῶν πολιτῶν, παραλλήλως νὰ μὴ πληγώνεται τὸ θρησκευτικὸν συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν - Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν εἰς τὸ Ποίμνιον ἡμῶν καὶ τοὺς ὁποίους ἡμεῖς ἐκπροσωποῦμεν.

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,

Δὲν αἰτούμεθα τίποτε περισσότερον καὶ τίποτε ὀλιγότερον ἀπὸ τὸ νὰ ἐφαρμοσθοῦν καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς τὰ αὐτὰ μέτρα, τὰ ὁποῖα ἰσχύουν διὰ τὰς ὑπεραγοράς. Ὅπως καὶ εἰς τὰς ὑπεραγορὰς ἐπιτρέπεται ἡ παρουσία ὡρισμένου ἀριθμοῦ προσώπων, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἔξωθεν εἰς ἀπόστασιν δύο μέτρων μεταξύ των, τὸ αὐτὸ νὰ ἰσχύῃ καὶ διὰ τοὺς Ἱεροὺς Ναούς. Ἐπαναλαμβάνομεν αὐτὸ τὸ ὁποῖον εἴχομεν ζητήσει εἰς τὴν ἀπὸ 14 / 27 - 3 – 2020 ἐπιστολὴν ἡμῶν πρὸς τὴν Ἐξοχωτάτην Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα:

«Νὰ ἐπιτραπῇ ἡ ἔστω ἐκ περιτροπῆς, ἐπ’ ὀλίγον διάστημα χρόνου, ἀνὰ ὁμάδας τῶν 10 ἀτόμων μετάβασις καὶ παρουσία τῶν πιστῶν ἐντὸς τῶν Ναῶν, τῶν λοιπῶν ἱσταμένων ἐκτὸς τῶν Ναῶν, εἰς ἀπόστασιν 2 μέτρων μεταξύ των καὶ ἀκροωμένων ἀπὸ μεγαφώνων τὰς Ἱερὰς Ἀκολουθίας, ἐπ’ εὐθύνῃ τῶν ἐπιτετραμένων τῶν Ἱερῶν Ναῶν».

Αὐτὸ τὸ ὁποῖον (καθ´ ἡμᾶς κακῶς) δὲν ἐπετράπη διὰ τὴν Μεγάλην Ἑβδομάδα, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραπῇ τουλάχιστον τώρα. Τοῦτο τὸ μέτρον ἐφηρμόσθη ἐπιτυχῶς εἰς Ἐνορίας τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν εἰς τὸ Ἐξωτερικόν, ἄνευ προβλημάτων. Οἱ ἐνορῖται ἐχωρίσθησαν εἰς ὁμάδας, ἑκάστη ὁμὰς ἐκαλεῖτο ἐκ περιτροπῆς ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ οἱ τυχὸν λοιποὶ παρέμενον ἐκτός, εἰς τὸν αὔλειον χῶρον, εἰς ἀπόστασιν μεταξύ των. Οἱ Ἕλληνες πολῖται ἔχουν ἤδη ἀποδείξει ὅτι τηροῦν εὐλαβικῶς ταῦτα τὰ μέτρα εἰς τὰς ὑπεραγοράς. Μὴ ἀμφιβάλλετε, παρακαλοῦμεν, ὅτι θὰ τηρήσουν ταῦτα μετὰ θρησκευτικῆς (κυριολεκτικῶς) εὐλαβείας καὶ εἰς τοὺς Ἱεροὺς Ναούς.

Ἄλλωστε, ἔχομεν παραδείγματα ἄλλων Ὀρθοδόξων Κρατῶν, ὅπως ἡ Βουλγαρία καὶ ἡ Γεωργία, εἰς τὰ ὁποῖα αἱ Ἐκκλησίαι παρέμεινον ἀνοικταί, λαμβανομένων ἁπλῶς παρομοίων μέτρων προστασίας. Εἰς τὰ Κράτη αὐτὰ ὄχι μόνον δὲν ἐσημειώθη κάποια ἔξαρσις τῆς πανδημίας, ἀλλὰ παρουσιάζουν καλυτέρους δείκτας ἀπὸ τὴν ἰδικήν μας χώραν, συμφώνως πρὸς τὰ σημερινὰ δεδομένα (λ.χ. δείκτης θυμάτων ἀνὰ ἑκατομμύριον κατοίκων: Γεωργία 2, Βουλγαρία 8, Ἑλλὰς 13 ).

Ἐπίσης, ἐφ᾽ ὅσον γίνεται ἐπιτρεπτὴ ἡ περιφορὰ ἐποχουμένων καλλιτεχνῶν διὰ τὴν ἠθικὴν τόνωσιν τῶν πολιτῶν μέσῳ ἀσμάτων, αἰτούμεθα νὰ ἐπιτραποῦν αἱ Λιτανεῖαι τῶν Ναῶν οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν μὲ τὴν συμμετοχὴν Κληρικῶν, Ἱεροψαλτῶν καὶ ὀλίγων πιστῶν, τηρούντων ἀποστάσεις ἀσφαλείας μεταξύ των καὶ ψαλλόντων. Ὁμοῦ μετὰ τῶν φιλομούσων, ἔχουν καὶ οἱ θρησκευόμενοι πολῖται τὰ αὐτὰ δικαιώματα εἰς τὸ νὰ ἀκροῶνται τὰς ὑμνωδίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας. Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον πρέπει νὰ ἐπιτραπῇ τόσον ἡ χρῆσις τῶν μεγαφώνων τῶν Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ τῶν κωδωνοκρουσιῶν. Ἄλλωστε οὔτε οἱ ἰοί, οὔτε τὰ βακτήρια μεταδίδονται διὰ τῶν ἠχητικῶν κυμάτων, ἡ δὲ ἠθικὴ τόνωσις τῶν θρησκευομένων πολιτῶν εἶναι σημαντικὸς παράγων, ὅστις δέον ὅπως ληφθῇ σοβαρῶς ὑπ᾽ ὄψιν. Ἄλλωστε, οἱ μωαμεθανοὶ συμπολῖται ἡμῶν ἐν Θράκῃ, οἱ ὁποῖοι διανύουν τὴν περίοδον τοῦ ραμαζανίου των, καθ᾽ ὅσον πληροφορούμεθα, ποιοῦνται ἀκωλύτως χρῆσιν τυμπάνων εἰς τὰς ὁδοὺς πρὸ τῆς ἀνατολῆς τοῦ ἡλίου (εἰς ὥραν κοινῆς ἡσυχίας) κατὰ τὰ ἔθιμά των. 

Τὸ Ποίμνιόν ἡμῶν ἐπέδειξε πρωτοφανῆ αὐτοσυγκράτησιν μέχρι στιγμῆς εἰς τὴν τήρησιν τῶν μέτρων τῆς Πολιτείας. Εἶναι ἀναγκαῖον νὰ μὴ αἰσθανθῇ ὅτι ἀδικεῖται ἢ ὅτι γίνεται διάκρισις εἰς βάρος τῶν θρησκευομένων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, διότι ἡ ἀντίδρασίς των δὲν θὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐλεγχθῇ. Ἡ κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον «λαϊκὴ ἀγανάκτησις καὶ ὀργὴ» δυσκόλως περιστέλλεται ἐνώπιον φαινομένων, τὰ ὁποῖα δεικνύουν τὴν χρῆσιν «δύο μέτρων καὶ σταθμῶν».

Εἴθε ἡ Χάρις τοῦ Ἀναστάντος Θεανθρώπου νὰ ἐνδυναμώνῃ ὑμᾶς εἰς τὸ δύσκολον ἔργον σας καὶ νὰ φωτίζῃ ὑμᾶς διὰ τὴν λῆψιν τῶν πλέον ὀρθῶν ἀποφάσεων.

Διὰ τὴν Ἱερὰν Σύνοδον

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν Καλλίνικος

Κοιν.: 
1. Ὑπουργὸν Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων κ. Νίκην Κεραμέως.
2. Γενικὸν Γραμματέα Θρησκευμάτων κ. Γεώργιον Καλαντζήν.

Ἀριθμός Πρωτ. 3026.                                                                                                                         Ἐν Ἀθήναις, 01/14-04-2020

ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟ ΜΗΝΥΜΑ 2020

«Τῷ πάθει Σου, Χριστέ, παθῶν ἠλευθερώθημεν,
καὶ τῇ Ἀναστάσει Σου ἐκ φθορᾶς ἐλυτρώθημεν, Κύριε, δόξα Σοι»!

Ἀγαπητοὶ ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·

Ἡ ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο Θαῦμα τῆς Χριστιανικῆς Πίστεώς μας. Ἀγαλλίαση κυριαρχεῖ γιὰ τὴν ἐλευθερία ποὺ χάρισε ἀπὸ τὰ πάθη καὶ τὴν λύτρωση ἀπὸ τὴν φθορὰ τῆς ἁμαρτίας, τοῦ διαβόλου καὶ τοῦ θανάτου, στὸ γένος τῶν ἀνθρώπων. Οἱ διάνοιες τῶν πιστῶν λάμπουν ἀπὸ τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, ποὺ γέμισε οὐράνια, ἐπίγεια καὶ καταχθόνια, καὶ οἱ χριστιανικὲς καρδιὲς σκιρτοῦν ἀπὸ χαρὰ καὶ εὐφροσύνη.

Ὅσο καὶ ἄν προοδεύει ἡ ἐπιστήμη, τόσο φῶς αἰώνιο καὶ νικητήριο, ὅσο τὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως, δὲν θὰ μᾶς χαρίσει ποτέ. Καὶ ὅσες ἐφευρέσεις καὶ ἀνακαλύψεις καὶ ἄν ἐπινοηθοῦν γιὰ τὴν καλυτέρευση τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων στὴν γῆ, τόση ἀληθινὴ χαρὰ καὶ εὐτυχία, ὅση ἡ χαρὰ καὶ εὐτυχία τῆς Ἀναστάσεως, δὲν θὰ μᾶς προσφερθεῖ ποτὲ ἀπὸ κανέναν.

Διότι, ἰδού: ὅταν ὁ θάνατος ἔρχεται, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἕναν ἀόρατο καὶ ἀπειροελάχιστο ἰό, ὅπως τώρα συμβαίνει μὲ τὸν κορωνοϊό, τὰ φῶτα τῆς ἐπιστήμης σβήνουν, παρὰ τὶς φιλότιμες, ἀξιέπαινες καὶ ἐξαντλητικὲς προσπάθεις τῶν θεραπόντων της γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ κακοῦ. Ἐνῶ τὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ γιὰ ὅποιον ἀκόμη καὶ μὲ τὸν βιολογικὸ θάνατο εἰσέρχεται στὴν ὄντως ζωή, γιὰ τὸν ἀληθινὰ πιστὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανό, γίνεται ἀσύγκριτα λαμπρότερο καὶ πλουσιώτερο! Καὶ οἱ χαρὲς τοῦ κόσμου ὅ,τι καὶ ἄν ὑπόσχονται, ὅσο καὶ ἄν φαίνονται περιπόθητες, ἔρχεται στιγμὴ ἀργὰ ἤ γρήγορα ποὺ ἐξαφανίζονται. Ἐνῶ ἡ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ γίνεται ἀπέραντη στὴν αἰωνιότητα, καὶ δὲν λήγει ποτέ, ἀλλὰ μόνον αὐξάνει καὶ μεγαλώνει!

Τώρα, στὴν ζωὴ αὐτή, μόνον πρόγευση ἔχουμε τῆς αἰωνίου ἐκείνης μακαριότητος. Καὶ ἄν ἀκόμη ἀπὸ αὐτὴ τὴν ζωὴ εἶναι δύσκολο γιὰ κάθε χριστιανικὴ ψυχὴ νὰ περιγράψει τὴν αἴσθηση καὶ ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως μέσα της, τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν ἀνέκφραστη ἐκείνη ἀπειρία τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, τὰ ὁποῖα ἑτοίμασε ὁ Ἀναστὰς Κύριός μας γιὰ ὅσους Τὸν πιστεύουμε καὶ Τὸν ἀγαποῦμε, καὶ ἐπιθυμεῖ διακαῶς νὰ τὰ ἀπολαύσουμε;

***

Ὅμως, ἀγαπητοὶ Ἀδελφοί, πῶς ὁ Χριστὸς ὁ Θεάνθρωπος νίκησε; Πῶς μᾶς ἐλευθέρωσε καὶ λύτρωσε ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν παθῶν καὶ τῆς φθορᾶς;

Μὲ τὰ ἄχραντα Πάθη καὶ τὸν ζωοποιὸ Σταυρό Του. «Τὸν νῶτον μου ἔδωκα εἰς μάστιγας, τὰς δὲ σιαγόνας μου εἰς ραπίσματα, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ἀπέστρεψα ἀπὸ αἰσχύνης ἐμπτυσμάτων», διακηρύσσει ἀπὸ παλαιὰ μέσῳ τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου (ν’ 6). Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας καταδικάσθηκε καὶ ὑπέστη μαστίγωση φρικτὴ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ μᾶς, τὰ ἀχάριστα πλάσματά Του, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Περιέπαιξαν τὸν Μεσσία, Τοῦ φόρεσαν ἀκάνθινο στέφανο, Τὸν ἐράπισαν καὶ Τὸν ἐνέπτυσαν. Μὲ τὰ ἑκούσια παθήματα καὶ τραύματά Του θεραπευθήκαμε ἀπὸ τὰ νοσήματά μας. Καὶ ὅλα τὰ ὑπέστη ὁ Παμβασιλέας μας μὲ μεγαλειώδη σιωπὴ καὶ καρτερία, γιὰ νὰ μᾶς διδάξει νὰ ὑποφέρουμε κι ἐμεῖς κάθε δοκιμασία ἀγόγγυστα. Καὶ τέλος ὑπέμεινε καὶ τὸν πιὸ φοβερὸ καὶ ἀτιμωτικὸ θάνατο τοῦ Σταυροῦ, «αἰσχύνης καταφρονήσας» (Ἑβρ. ιβ’ 2).

Ταῦτα πάντα, ὥστε τὰ παθήματα νὰ καθαγιασθοῦν πλέον καὶ νὰ γίνουν μάλιστα αἰτία χαρᾶς γιὰ ὅσους ὑποφέρουν γιὰ τὴν ἀληθινὴ πίστη: «χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» (Κολ. α’ 24), διακηρύττει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καὶ βεβαιώνει ἀλλοῦ ὅτι «καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσι» (Ρωμ. ε’ 3). Γι΄ αὐτὸ καὶ οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ Μάρτυρες, Ἀσκητὲς καὶ Ὁμολογητὲς τῆς Πίστεως, ἔχαιραν ὅταν ὑφίσταντο στερήσεις, θυσίες καὶ κάθε εἴδους παθήματα χάριν τοῦ Ἠγαπημένου Σωτῆρος μας. Κι ἐμεῖς, στὶς ἡμέρες μας, ὑφιστάμεθα περιορισμὸ καὶ ταλαιπωρία, θλίψη καὶ ὀδύνη, καὶ μάλιστα γιὰ τὴν ἀναγκαστικὴ στοὺς πολλοὺς μὴ φυσικὴ παρουσία τους στοὺς Ναούς μας, ὥστε ὅλοι μαζὶ νὰ διατρανώσουμε ἀπὸ κοινοῦ, λειτουργικὰ καὶ εὐχαριστιακά, τὴν ἀκράδαντη πεποίθησή μας, ὅτι ἡ Ζωὴ εἶναι πιὸ δυνατὴ ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ ὅτι ἡ ἁγία Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος μας νικᾶ κάθε φόβο θανάτου!

Χωρὶς νὰ εἴμαστε προάγγελοι δεινῶν, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι τὰ ὅσα συμβαίνουν εἶναι πιθανὸν νὰ ἀποτελοῦν προοίμια μεγαλυτέρων δοκιμασιῶν, ἀλλὰ τονίζουμε ὅτι τίποτε δὲν πρέπει νὰ μᾶς στερεῖ τὴν ἀκατάλυτη χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως καὶ τὴν βεβαία ἐλπίδα τῆς νίκης. Τίποτε νὰ μὴν βλάπτει τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπομονή μας, τίποτε νὰ μὴν μᾶς ἀπελπίζει καὶ καταρρίπτει. Ἄν χαίρουμε ἐπ΄ ἐλπίδι θείας βοηθείας καὶ παρηγορίας, τότε θὰ ὁμοιάζουμε πρὸς τοὺς ἡρωϊκοὺς προγόνους μας καὶ τοὺς Ἁγίους τῆς Πίστεώς μας. Ἄν ὅμως δειλιάζουμε καὶ παραλύουμε, τότε ὑστεροῦμε καὶ χρειαζόμαστε ἐπειγόντως νὰ δυναμώσουμε τὴν πίστη μας καὶ τὸν πνευματικό μας ἀγῶνα μετανοίας καὶ ἰάσεως τῆς ψυχῆς μας. Ἄς παρακαλοῦμε τὸν Ἀναστάντα Κύριο καὶ Θεό μας νὰ μᾶς προσθέτει πίστη, χάρη καὶ δύναμη, γιὰ νὰ αἰσθανόμαστε χαρὰ πνευματικὴ ἀκόμη καὶ στὰ δύσκολα· ὥστε νὰ εἴμαστε ἕτοιμοι τὰ πάντα νὰ θυσιάσουμε χάριν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ζήσουμε αἰώνια στὸ Φῶς τῆς Ἀναστάσεως!

***

Ἀγαπητὰ καὶ περιπόθητα τέκνα πνευματικὰ ἐν Κυρίῳ Ἐγερθέντι·

Ποιοί σταύρωσαν τὸν Χριστό; Κακοὶ καὶ φθονεροὶ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραὴλ (Ἄννας καὶ Καϊάφας) ἤ καὶ ἄδικοι ἐξουσιαστὲς κατόπιν πιέσεως καὶ φόβου (Πιλᾶτος). Ὅμως, ὁ Ἀναστημένος Κύριός μας εἶναι Κριτὴς ἀκόμη καὶ τῶν κριτῶν αὐτῆς τῆς γῆς καὶ ὅλοι οἱ ἄρχοντες καὶ ἐξουσιαστὲς τοῦ κόσμου τούτου θὰ λογοδοτήσουν ἐνώπιόν Του γιὰ τὸ πῶς χειρίσθηκαν τὴν ἐξουσία ποὺ τοὺς δόθηκε. Οἱ πιστοὶ ἄς παρηγορούμεθα ὅτι οἱ Πιλᾶτοι καὶ Καϊάφες δὲν μποροῦν νὰ πράξουν τίποτε ἐναντίον μας, παρὰ μόνον ὅ,τι ὁ Κύριος ἐπιτρέψει. Καὶ πὼς κάθε κακὸ ποὺ συμβαίνει κατὰ θείαν παραχώρησιν, στὸ τέλος ἀποβαίνει σὲ καλό, διότι δοκιμαζόμαστε γιὰ νὰ καταστοῦμε ἄξιοι αἰωνίου Δόξης. Οἱ σκοτεινοὶ ἄνθρωποι, ὅπως καὶ ὁ πονηρὸς διάβολος, σκοτεινὰ ἀπεργάζονται, ὅμως κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ δυναστεύσει τὸν πιστὸ ποὺ ἔχει μέσα του «Ψυχὴ καὶ Χριστό»!

Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ κάθε τίμιο μέλος τῆς ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἄς ἀναφωνεῖ μὲ τὸν Ψαλμωδό: «Κύριος βοηθός μου καὶ ὑπερασπιστής μου· ἐπ΄ αὐτῷ ἤλπισεν ἡ καρδία μου, καὶ ἐβοηθήθην, καὶ ἀνέθαλεν (ἀνακαινίσθηκε) ἡ σάρξ μου· καὶ ἐκ θελήματός μου ἐξομολογήσομαι αὐτῷ (καὶ ὁλόψυχα θὰ Τὸν ὑμνολογῶ)» (Ψαλμ. κζ’ 7). Λοιπόν, ἄς ὑμνοῦμε καὶ δοξάζουμε ἀκαταπαύστως τὸν Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν Κύριο καὶ Θεό μας καὶ ἄς ἀναφωνοῦμε νικητηρίως: Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος

† Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

Τὰ Μέλη

† Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

† Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ

† Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ

† Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

† Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

† Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ

† Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ

† Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

† Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

† Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

† Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

† Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ

† Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ

† Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ

† Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ

† Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

† Ὁ Πελαγονίας ΜΑΞΙΜΟΣ