«Ἑλλήνων Θλίψις»
Ἄρθρο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Χρυσοστόμου.
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
διανύουμε τὴν εὐλογημένη περίοδο τῆς νηστείας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς μνήμης τοῦ πρώτου ὕστερα ἀπὸ τὸν Ἕναν, τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Αὐτὸς ἦταν ποὺ ἐπιλέχθηκε μὲ Θεία παρέμβαση, πενήντα περίπου χρόνια μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας, γιὰ νὰ μεταφέρει τὴ χαρὰ τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Ἑλλάδα, μὲ πρῶτο του σταθμὸ τὴ Μακεδονία, τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Ἐκεῖ, ἀπ’ ὅπου τετρακόσια περίπου χρόνια πρὶν τὴν ἄφιξη τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὁ Ἕλληνας ἡγεμόνας καὶ στρατηγὸς Ἀλέξανδρος ξεκίνησε, γιὰ νὰ μεταφέρει στὴν οἰκουμένη τὴν Ἑλληνικὴ γλώσσα, ὑλοποιώντας ἔτσι, πρὶν ἀκόμη ἀπὸ τὸν ἐρχομὸ τοῦ Θεανθρώπου, ἕνα μέρος τοῦ Θείου σχεδίου γιὰ τὴ διάδοση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο.
Τὸν Ἀπόστολο τοῦ Θεοῦ, τὸν ὁποῖο τὴν περίοδο αὐτὴ τιμοῦμε, τὸν ταυτισμένο μὲ τὸν ἱερὸ τόπο τῆς Μακεδονίας μας, τὸ μέρος ὅπου οἱ Ἕλληνες ἀποδέχθηκαν γιὰ πρώτη φορὰ τὴν ἀλήθεια· ἐκεῖ ὅπου ἔλαβε χώρα τὸ πρῶτο ἱερὸ Μυστήριο, τὸ πρῶτο βάπτισμα Ἕλληνα Χριστιανοῦ, ἐκεῖ ὅπου πρωτοθεμελιώθηκε ἡ Ἑλληνικὴ Χριστιανικὴ Ἐκκλησία, ἐκεῖ ἂπ΄ὅπου ξεκίνησαν τὰ ἑλληνιστικὰ χρόνια καὶ ἡ διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καὶ τοῦ πολιτισμοῦ· τὸν ἱερὸ αὐτὸ τόπο, τὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὴν αἴγλη καὶ τὴν ἀξία του, γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες περικλείει τὸ ὄνομά του, μιὰ ὀνομασία περήφανη, τιμημένη, πονεμένη, χιλιοτραγουδισμένη ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ στὰ βάθη τῶν αἰώνων, μιὰ ὀνομασία ἀναμφισβήτητα Ἑλληνικὴ καὶ μόνον Ἑλληνική, «Μακεδονία».
Αὐτὴν τὴν ἱερὴ περίοδο ἔμελλε γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἑλληνορθόδοξους νὰ ὑποστοῦμε μιὰ βαριὰ θλίψη, μιὰ ἐθνικὴ συντριβὴ χωρὶς προηγούμενο στὴν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας. Τὴν ἐκχώρηση-παραχώρηση τῆς ὀνομασίας τῆς Μακεδονίας μας καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴ τὴν ἀποδοχὴ μιᾶς ψευδοῦς ταυτότητας, τὴν ἀναγνώριση μιᾶς βουλγαροσερβικῆς ὡς μακεδονικῆς γλώσσας καὶ ἀντίστοιχα ἐθνότητας σὲ ἕνα ἔθνος ἀνύπαρκτο, καθὼς καὶ σειρὰ ἄλλων δικαιωμάτων γιὰ τὸ μεῖγμα τῶν σλαβοβαλκάνιων λαῶν τῶν Σκοπίων, πού,ἀλίμονο, ἀκόμη δὲν ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ.
Δὲν μιλοῦμε γιὰ ἥττα πολιτική, ἀφοῦ δὲν ὑφίστανται ἀντίπαλα πολιτικὰ στρατόπεδα, δεδομένης τῆς σύμπλευσης τῶν ἐμπλεκόμενων δυνάμεων μὲ σκοπὸ τὴν ἐξυπηρέτηση κοινῶν γεωπολιτικῶν συμφερόντων ἀπὸ τὴ μιὰ καὶ μικροπολιτικῶν συμφερόντων τῶν δύο πλευρῶν γιὰ τὴ διατήρηση ἐξουσίας ἀπὸ τὴν ἄλλη.
Δὲν μιλοῦμε γιὰ ἐθνικὴ ντροπή, διότι δὲν μᾶς ἐκπροσωποῦν ἐκ τῶν πραγμάτων ἔντιμοι ἄνθρωποι, Ἑλληνορθόδοξοι στὸ φρόνημα καὶ τὴν πίστη, ἀπὸ τοὺς ὁποίους μποροῦμε νὰ ἔχουμε ἀξιώσεις τιμῆς.
Δὲν μιλοῦμε γιὰ προδοσία, δὲν μιλοῦμε γιὰ φιληκοΐα στὶς ἐντολὲς καὶ τὰ κελεύσματα τῶν ξένων, ἐνέργεια ταυτισμένη -ὅπως ἔλεγε ὁ μεγάλος Ἕλληνας Κυβερνήτης Καποδίστριας- μὲ τὴν προδοσία, ἀφοῦ οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες κανέναν ἱερὸ ὅρκο δὲν ἔδωσαν, ὥστε νὰ τὸν ἀθετήσουν, καμία ἱερὴ δέσμευση καὶ ὑποχρέωση δὲν ἀνέλαβαν ἀπέναντι στὸ Ἔθνος, στὸ λαό, τὸν ὁποῖο καὶ ἐπιδεικτικὰ ὑποτιμοῦν.
Δὲν μιλοῦμε λοιπὸν γιὰ τίποτα ἀπὸ αὐτά, ἀφοῦ ἡ προδοσία ἔχει συντελεστεῖ πρὸ πολλοῦ, ἀφοῦ ἡ μάχη ἔχει δοθεῖ σὲ ἄλλα στρατόπεδα κι ἀφοῦ ἡ ντροπὴ δὲν ὑφίσταται γιὰ τοὺς δίχως αἰσχύνη σημερινοὺς ἑλληνόφωνες κυβερνῶντες.
Τὴν ἀποφράδα αὐτὴ ἡμέρα γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ οἱ ἑλληνόφωνες κυβερνῶντες πανηγυρίζουν. Ἐνεργοὶ σύμμαχοι στὰ προστάγματα ἀλλοεθνῶν, τὰ ἑλληνόγλωσσα καὶ διεθνῆ ΜΜΕ ποὺ τὴν ὥρα ποὺ λαμβάνονται ἀποφάσεις κρίσιμες γιὰ τὸ ἐθνικὸ ζήτημα, αὐτὰ ἀποσιωποῦν τὶς ἐξελίξεις καὶ μᾶς πυρπολοῦν μὲ εἰδήσεις καὶ θέματα ἀλλότρια καὶ ἀνήκουστα γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δεδομένα, ποὺ μεθοδευμένα δρομολογοῦνται τὴν ἴδια ὥρα στὸν τόπο μας καὶ ποὺ μονοπωλοῦν τὸ κοινὸ ἐνδιαφέρον. Μᾶς ἀποπροσανατολίζουν, δημιουργοῦν σύγχυση, ἀπογοήτευση, ὀργή, ἀγανάκτηση καὶ τελικὰ ξημερωνόμαστε ἀπελπισμένοι κι ἀνήμποροι πλέον νὰ ἀντιδράσουμε, μέσα σὲ πλῆθος ἐγκωμίων καὶ ἐπαίνων ἀπὸ τὰ ΜΜΕ γιὰ τοὺς ἀνεκδιήγητους κυβερνῶντες καὶ γιὰ τὸ δῆθεν «θαρραλέο καὶ ἱστορικῆς σημασίας ἔργο τους», ποὺ σχεδὸν κρυφὰ ἀπὸ τὴν κοινὴ γνώμη καὶ τὸν Ἑλληνικὸ λαὸ ἐπιτεύχθηκε. Εἰρωνεία, ψεῦδος, παραλογισμός, ἐξαπάτηση.
Θὰ ἦταν μάταιο νὰ μιλήσουμε μὲ ἐπιχειρήματα, νὰ διεκδικήσουμε τὴν ἀλήθεια, τὴν ἱστορία μας, τὴν ταυτότητά μας, τὰ δίκαια τῆς πατρίδος μας, ἀπευθυνόμενοι σὲ αὐτοὺς μὲ λόγια λογικῆς, συνέπειας, εὐθύνης, πατριωτισμοῦ, τιμῆς καὶ ἀγάπης. Τί θὰ μπορούσαμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ ἀνθρώπους ἄψυχους, δίχως πίστη στὰ Θεῖα, δίχως σεβασμὸ στὴν ἀνθρώπινη ὀντότητα, ὕπαρξη καὶ φύση, δίχως φρόνημα ἐθνικό, δίχως σεβασμὸ στὴν ἱστορία, τὴν παράδοση, τὴ γλώσσα, τὴν οἰκογένεια, δίχως ἐνδιαφέρον γιὰ τὰ παιδιά, γιὰ τὰ δικά τους παιδιά, γιὰ τὸ μέλλον. Πρόσωπα μὲ μορφὴ ἀνθρώπινη, ἀλλὰ χωρὶς ἀνθρωπιά, χωρὶς φιλότιμο, χωρὶς εὐαισθησίες, ἀνειλικρινεῖς, συμφεροντολόγοι, ἐγωιστές, χωρὶς δεσμοὺς μὲ τὸ παρελθὸν καὶ ὡς ἐκ τούτου μὲ τὸ μέλλον.
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
δὲν ἀπογοητευόμαστε, δὲν μοιρολογοῦμε, δὲν κλαῖμε, δὲν ἀπελπιζόμαστε, δὲν ἀφήνουμε τὸ κακὸ νὰ μᾶς καταβάλει. Σειρὰ ἐνεργειῶν ποὺ ἀποτελοῦν προϋπόθεση γιὰ τὴν ὁριστικοποίηση τῆς ἀπαράδεκτης αὐτῆς ἐξέλιξης, ἐπιτρέπουν τὴν μὲ κάθε τρόπο ἐκδήλωση τῆς ἀντίθετης θέσης μας. Μὲ πίστη, μὲ ἐλπίδα, μὲ ἐπιμονή, μὲ ἀγώνα, μὲ συνοχή, μὲ ὁμόνοια, μὲ προσευχή, μὲ ἔργα, θὰ πάρουμε πίσω ὅ,τι ἀπὸ τὸν Θεὸ μᾶς ἔχει δοθεῖ καὶ μᾶς ἀνήκει.
Ἂς ἀφήσουμε σὲ δεύτερη μοίρα ὅ,τι ὡς προτεραιότητα γιὰ καιρὸ μᾶς ἐπέβαλαν. Ἂς βγοῦμε γιὰ λίγο ἀπὸ τὴ μικροαστική μας κατάσταση, ἂς ἐλευθερώσουμε τὸ μυαλὸ καὶ τὴν ψυχή μας, ἂς συνειδητοποιήσουμε τὴν κρισιμότητα τῶν ἡμερῶν, ἂς ἀναλάβουμε τὶς εὐθύνες μας, ἂς ἀνασυγκροτηθοῦμε ὁ καθένας ἐσωτερικά, ἀλλὰ καὶ συλλογικὰ ὡς οἰκογένεια, ὡς ἐνορία, ὡς λαός, ὡς Ἔθνος.
Η πίστη μας μᾶς ἐπιτρέπει κάθε ἐλπίδα, κάθε αἰσιοδοξία. Ἡ πίστη μας ἡ ἴδια σημαίνει ἐπανάκτηση τῶν κεκτημένων, ἐπιστροφὴ τῶν πατρώων πατρίδων.
Ἔχει ἔλθει ἡ ὥρα, τὸ κάλεσμα ἔχει ξεκινήσει, ὁ δρόμος εἶναι μακρὺς καὶ δύσκολος. Εἶναι ὅμως αὐτὸς ποὺ θὰ μᾶς γυρίσει ἀπὸ τὴ λάθος πορεία καὶ ποιὸς ξέρει, ἴσως ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπανάκτηση τῆς ἐπίγειας πατρίδας ποὺ σιγὰ σιγὰ χάνεται, σταθεῖ διαβατήριο γιὰ τὴν ἀνάκτηση καὶ τῆς ἐπουράνιας.
Ὁ Ἀγώνας ξεκίνησε.
Καλὴ δύναμη, ἀδελφοί.
Ὁ Ἐπίσκοπός σας,
† ὁ Ἀττικῆς & Βοιωτίας Χρυσόστομος
