Ἀρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος
κυρός Χρυσόστομος Β’(1920-2010)
Ὁ μακαριστός ἀρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Χρυσόστομος Β’-κατά κόσμον Ἀθανάσιος Κιούσης- γεννήθηκε στίς Ἐρυθρές (Κριεκούκι) Ἀττικῆς τό 1920. Γονεῖς του ἦταν ὁ Κωνσταντῖνος καί ἡ Σύρμω. Στόν τόπο γεννήσεώς του ἒμεινε κατά τά παιδικά του χρόνια καί ἒπειτα μετοίκησε στό Λαύριο, ὃπου καί ὁλοκλήρωσε τίς γυμνασιακές του σπουδές. Στήν συνέχεια ἒδωσε εἰσαγωγικές ἐξετάσεις γιά τήν Σχολή Εὐελπίδων μέ σκοπό νά ἀκολουθήσει στρατιωτική σταδιοδρομία. Ἀσθένησε ὃμως καί παραιτήθηκε τῆς ἰδέας νά γίνει στρατιωτικός. Θεώρησε ὃτι ἡ ἀσθένειά του ἦταν μιά "ἂνωθεν κλήση" προκειμένου νά ὑπηρετήσει τόν Χριστό.
Τότε ἀκριβῶς ξέσπασε ὁ Ἑλληνοϊταλικός πόλεμος(1940-1941) καί ἀκολούθησε ἡ Γερμανική Κατοχή (1941-1944). Μετά τήν ἀπελευθέρωση ἀπό τούς Γερμανούς, ἐκάρη μοναχός στήν Ἱερά Μονή Εὐαγγελιστρίας Ἀθικίων ἀπό τόν ἀρχιμανδρίτη Κάλλιστο Μακρῆ (μετέπειτα Μητροπολίτη Γ.Ο.Χ. Κορινθίας). Στίς 28 Ἰουνίου 1947 χειροτονήθηκε διάκονος καί στίς 29 τοῦ ἰδίου μηνός ἱερέας καί ἒλαβε τά ὀφφίκια τοῦ Ἀρχιμανδρίτη καί τῆς πνευματικῆς πατρότητος στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος Λουτρακίου, ἀπό τόν μακαριστό Ἐπίσκοπο Κυκλάδων Γερμανό. Τό 1948 ἐκάρη μεγαλόσχημος μοναχός στήν Ἱερά Μονή Κοσμοσώτειρας ἀπό τόν μακαριστό γέροντα Θεόκλητο Δαραδήμα. Τό 1950, ἀκολουθώντας τόν μακαριστό Ἐπίσκοπο Κυκλάδων Γερμανό, ἑνώθηκε καί αὐτός μέ τόν ἀείμνηστο πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομο (1).
Τό 1951-1953 ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Σπυρίδων Βλάχος ἐξαπέλυσε διωγμό κατά τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Στή διάρκεια τοῦ διωγμοῦ, ὁ μακαριστός Χρυσόστομος ἐξυπηρετοῦσε ὃλα τά παραρτήματα τῆς περιοχῆς Θηβῶν καί ὑπέστη διώξεις ἀπό τίς ἀστυνομικές ἀρχές. Ἐπίσης ἦταν αὐτός πού ἒψαλε κρυφά τή νεκρώσιμη ἀκολουθία τοῦ ἀειμνήστου Ἐπισκόπου Κυκλάδων Γερμανοῦ, ὁ ὁποῖος κοιμήθηκε στίς 24-03-1951 στήν κλινική τῆς Ἁγίας Ἑλένης Σεπολίων. (2)
Τό 1956 διορίσθηκε ἐφημέριος στόν Ἱερό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς Ἀθηνῶν καί στήν συνέχεια ἀνέλαβε καθήκοντα τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς. (3) Ἐγκαταβίωνε στήν Ἱερά Μονή Παναχράντου Μεγάρων, τήν ὁποία ὁ ἲδιος ἳδρυσε, ἐνῶ προσέφερε τίς ὑπηρεσίες του στήν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ὡς Γραμματέας. Τόν Ἰούνιο τοῦ 1971 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καί συγχρόνως ἀνἐλαβε τήν Ἱερά Μητρόπολη Ἀνατολικῆς Μακεδονίας καί Θράκης. Ἐργάσθηκε μέ ζῆλο γιά τήν ὀργάνωση τῆς ἐπισκοπικῆς του περιοχῆς ἓως τό 1986, ὁπότε καί ἐξελέγη Ἀρχιεπίσκοπος Γ.Ο.Χ. Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος, θέση στήν ὁποία παρέμεινε μέχρι τήν κοίμησή του.
Κατά τήν διάρκεια τῆς ποιμαντορίας του καθιέρωσε 20 Ἱερούς Ναούς καί χειροτόνησε 30 ἱερεῖς. Ἐπέτυχε, μετά ἀπό μεγάλους ἀγῶνες καί πολλά ἐμπόδια, τήν κάθαρση τοῦ ἱεροῦ κλήρου ἀπό ἐπείσακτα στοιχεῖα καί ἀνανέωσε τό σῶμα τῆς Ἱεραρχίας μέ νέες ἐπισκοπικές χειροτονίες κατά τά ἒτη 1998,1999 καί 2000. Ἐπανέφερε ἒτσι τήν Ἐκκλησία τῶν Γ. Ο. Χ. στήν ὁμαλή λειτουργία τοῦ συνοδικοῦ συστήματος. Τήν Μεγάλη Πέμπτη τοῦ 2001 καθαγίασε μέ τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἃγιο Μύρο. Ἐπί τῆς ποιμαντορίας του, ἱδρύθηκε καί λειτουργεῖ ἡ Σχολή Κατηχητῶν (2001), συγκλήθηκε ἡ Δ’Πανελλήνια Σύναξη Κληρικῶν (2003) καί ἐπανασυγκροτήθηκε ἡ Ἓνωση Νέων μέ τό ὂνομα "Νεανικός Ὀρθόδοξος Σύνδεσμος" (ΝΕ.Ο.Σ.). Ἦταν ὁ πρῶτος ἀρχιεπίσκοπος τῶν Γ.Ο.Χ., ὁ ὁποῖος ἒγινε δεκτός ἀπό τόν τότε Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Κωνσταντῖνο Στεφανόπουλο, στίς 08-06-1998.
Ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Γ. Ο. Χ. κοιμήθηκε στίς 06-09-2010 (Π.Η.), ἡμέρα κοιμήσεως καί τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τοῦ Νέου Ὁμολογητοῦ τοῦ ἀπὸ Φλωρίνης († 06 πρός 07 -09-1955 Π.Η.), σέ ἡλικία 90 ἐτῶν. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἐψάλη στήν Ἱερά Μονή Παναχράντου Μεγάρων στίς 08-09-2010 (Π.Η.).
Ὁ ἀείμνηστος Χρυσόστομος ὑπῆρξε σπουδαία φυσιογνωμία πού ἐνέπνεε σεβασμό καί σαγήνευε μέ τό ἱλαρό βλέμμα καί τή γαλήνια μορφή του. Διέθετε θύραθεν παιδεία, σημαντικότατο ἐφόδιο γιά κάθε ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας εἰδικότερα στήν σύγχρονη ἐποχή. Ἐργάσθηκε σεμνά καί ἀθόρυβα γιά τήν Ἐκκλησία καί τό ποίμνιο, χωρίς νά ἐπιδιώκει τήν αὐτοπροβολή. Εἶχε μιά βιωματική πίστη στόν Χριστό · πίστη πού συνοδευόταν ἀπό τά ἒργα του καί πού ἐπισφραγίσθηκε μέ τόν τρόπο κοιμήσεώς του. Ἡ σεμνότητα, ἡ εὐλάβεια καί ἡ πατρική ἀγάπη -κυρίαρχα στοιχεῖα τῆς προσωπικότητάς του -θά μείνουν βαθιά χαραγμένες στήν καρδιά τοῦ ποιμνίου του, πού τόσο πατρικά καί ὑπεύθυνα ποίμανε ἐπί 24 χρόνια.
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
(1) γιά τό θέμα αὐτό βλ. : Σταύρου Καραμήτσου-Γαμβρούλια (Θεολόγου Καθηγητοῦ), Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κήπῳ Γεθσημανῆ, Ἱστορική, Θεολογική καί Κανονική θεώρησις τοῦ Νεοημερολογιακοῦ Σχίσματος τοῦ 1924, Β’ Ἒκδοσις ἐπαυξημένη, Ἀθῆναι 1999, σελ. 427-428
(2) ὃ.π. σελ. 295 καί 427-428
(3) Ἐκκλησιαστική Ἐπιτροπή: ἡ ἐπιτροπή πού εἶχε ἀναλάβει τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. μετά τήν κοίμηση τοῦ μακαριστοῦ πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου.
ΒΙΒΙΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ἡ Φωνή τῆς Ὀρθοδοξίας (Διμηνιαῖον Δημοσιογραφικόν Ὂργανον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος), τεῦχος 966 (Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος 2010).
2. Ἡμερολόγιον 2011, Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.
3. Ἐκκλησιαστική Παράδοσις (Διμηνιαῖο Ὀρθόδοξο Περιοδικό), τεῦχος 173 (Ἰούλιος – Αὒγουστος 2010).
4. Χριστιανική Πορεία ( Ἐφημερίδα θρησκευτικῆς Κοινότητας Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης), φύλλο 243 ( Ὀκτώβριος 2010).
5. Σταύρου Καραμήτσου-Γαμβρούλια (Θεολόγου Καθηγητοῦ), Ἡ Ἀγωνία ἐν τῷ κήπῳ Γεθσημανῆ, Ἱστορική, Θεολογική καί Κανονική θεώρησις τοῦ Νεοημερολογιακοῦ Σχίσματος τοῦ 1924, Β’ Ἒκδοσις ἐπαυξημένη, Ἀθῆναι 1999.
