Ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ πρωτοπρεσβύτερου π. Δημητρίου Σουφτά.
Σήμερα 17/9 - (4/9 π. ἡμ.) τελέσθηκε ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία τοῦ πρωτοπρεσβύτερου πατρὸς Δημητρίου Σουφτὰ. Στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία προέστη ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριος, ἐνῶ ἔλαβε μέρος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος καὶ κληρικοὶ τῆς Μητροπόλεως μας.
Τὸ ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος ὁ ὁποῖος ἀναφέρθηκε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν προσδοκία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν προσωπικὴ του ἀνάσταση τονίζοντας ὅτι ὁ σωματικὸς θάνατος εἶναι ἡ εἴσοδος στὴν αἰώνια μακαριότητα.
Ὁ ποιμενάρχης μας Μητροπολίτης κ. Γρηγόριος συμπληρωματικὰ ἀναφέρθηκε στὸ πρόσωπο τοῦ πατρὸς Δημητρίου καὶ τόνισε τὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν συνάνθρωπο. Γνώριζε ὅλους τοὺς ἐνορίτες μὲ τὸ μικρὸ τους ὄνομα καὶ ρωτοῦσε τὶ κάνει ἐκεῖνος ποὺ ἀπουσίαζε ἀπὸ τὴν κυριακάτικη Θεία Λειτουργία. Διακρινόταν γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον του μὲ αὐθεντικὴ ἀγάπη γιὰ ὅλους καὶ εἰδικά γιὰ τοὺς νέους, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν τρίτη ἡλικία, ὅπου καὶ θεμελιωτὴς τῆς μονάδας φροντίδας γερόντων << ὁ καλός Σαμαρείτης >> Περαίας Θεσσαλονίκης. Ἐνίσχυε καὶ ἐνέπνεε τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς ἐνορίας, τὰ κατηχητικά καὶ εἰδικὰ τὸ ἔργο τῆς ἐξομολογήσεως, ὅπου καὶ ὁ μεγάλος ἀριθμὸς ἐνοριτῶν ἐμπιστεύθηκαν τὴν ζωὴ τους στὸ πετραχῆλι τοῦ πατρός Δημητρίου.
Ὡς βιολογικὸς πατέρας δὲν εἶχε κάνει παρατήρηση στὰ παιδιὰ του καὶ ποτὲ δὲν τὰ ἐπέπληξε, ἤ τα τιμώρησε σὲ κάποια ἀνυπακοὴ τους καὶ πάντα μὲ χιούμορ ἀντιμετώπιζε ὅλες τὶς δυσκολίες τῆς παιδικῆς ἠλικίας. Αὐτὸ ποὺ αἰσθανόντουσαν τὰ παιδιὰ του ἦταν ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογὴ ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ. Αἰσθανόντουσαν ἐλευθερία καὶ τοὺς δινόταν ἡ δυνατότητα νὰ ἐπιλέγουν τὸ καλύτερο στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ τους χωρὶς καταπίεση καὶ δέσμευση. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ ἐπεσήμανε μὲ ἰδιαίτερη προσοχὴ ἦταν οἱ προσωπικὲς εὐθύνες μέσα στὴν οἰκογένεια. Οἱ εὐθύνες αὐτὲς ἦταν μοιρασμένες μέσα ἀπὸ ρόλους ποὺ αὐτὸ ἦταν τρόπος μάθησης ποὺ σήμερα δὲν γνωρίζει ἡ ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Ἔμαθαν τὰ παιδιὰ του ἀπὸ νεαρὴ ἠλικία τὶ σημαίνει κοινωνικοποίηση μὲ προσφορὰ ἔργου καὶ ἀνάληψη εὐθυνῶν, ἐνῶ ταυτόχρονα χωρὶς νὰ κηρύττει ἐμφύτευσε στὰ παιδιὰ του ἀρχὲς, ἀξίες καὶ ἠθικὴ ὡς ἐφόδια τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.
Ἀργότερα ὅλος ὁ κόσμος χαιρέτησε γιὰ τελευταία φορὰ τὸν πατέρα Δημήτριο καὶ ἀκολούθησε ἡ ταφὴ στὸ κοιμητήριο τῆς γενέτειράς του στὴν Περιστερὰ Θεσσαλονίκης, ἐνῶ λίγο πρὶν πραγματοποιήθηκε δέηση ὑπὲρ ἀναπαύσεως αὐτοῦ ἔξω ἀπὸ τὸ πατρικὸ του σπίτι πλησίον τοῦ μνημιακοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου τοῦ 8ου αἰῶνος. Μετὰ τὸ πέρας τῆς ταφῆς δόθηκε ὁ καφὲς τῆς συγχωρήσεως στὴν κεντρικὴ πλατεία τῆς κωμοπόλεως Περιστερᾶς.
Βιογραφικὸ τοῦ πρωτοπρεσβύτερου πατρὸς Δημητρίου Σουφτά.
Γεννήθηκε στὴν Περιστερὰ Θεσσαλονίκης στὶς 13 Ἰανουαρίου τὸ 1929 ἀπὸ ἀγροκτηνοτρόφους γονεῖς. Ἀγροκτηνοτρόφος καὶ ἐργάτης ὁ ἴδιος νυμφεύθηκε τὴν συμπατριώτισσα του Αἰκατερίνη Γεωργιάδου καὶ ἀπέκτησαν δύο τέκνα, ἕναν υἱὸ τὸν Βασίλειο (ἰατρὸ, πρωτοβάθμιο Καθηγητὴ τῆς Ἰατρικῆς σχολῆς τώρα) καὶ μια θυγατέρα τὴν Ἐλισάβετ (Διοικητική Διευθύντρια μεγάλου ἰδιωτικοῦ Ἱατρικοῦ Διαγνωστικοῦ Κέντρου τώρα). Ἀπὸ τὴν νεότητα του διακρινόταν γιὰ τὴν ἀκεραιότητα τοῦ χαρακτῆρος του, τὴν τιμιότητα του, τὴν εἰλικρίνεια του, τὸ ἦθος του, τὴν σεμνότητα του τὴν κοινωνικὴ του εὐαισθησία καὶ ἀλληλεγγύη γιὰ τὸν συνάνθρωπο, χαρακτηριστικὰ τὰ ὁποία διέκρινε ὁ τότε μακαριστὸς Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Χρυσόστομος τὸν ὁποῖο καὶ προέτρεψε στὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ καὶ τὸν πρῶτον κληρικὸ ποὺ χειροτόνησε ὁ ἴδιος.
Τὸ 1973 σὲ ἠλικία 44 ἐτῶν δέχθηκε νὰ χειροτονηθεῖ διαδοχικὰ διάκονος καὶ ἱερεὺς ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Χρυσόστομο. Ὁ ἴδιος ὁ παπαδημήτρης διέκρινε ὅτι αὐτὴ προτροπὴ τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα καὶ Μητροπολίτου του εἶναι καὶ τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν μακαριστὸ ἦταν σὰν μία νοητὴ πυξίδα γιὰ τὴν ζωὴ του γιὰ αὐτὸ διακρινόταν κυρίως γιὰ τὴν ὑπακοὴ του στὸν Ἐπίσκοπο του. Αὐτὴ ἡ ὑπακοὴ του στὸν Ἐπίσκοπο του, τὸν ἔκανε γνωστὸ σὲ ἀρκετὰ παραρτήματα τῆς Θεσσαλονίκης ὅπως ἀρχικὰ ποὺ ὑπηρέτησε στὸν ναὸ τῆς Γέννησης τοῦ Χριστοῦ καὶ ἐν συνεχεία ὡς ἐφημέριος τὸν ναὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν. Ὡστόσο ὅμως ἐξυπηρέτησε καὶ σὲ ἄλλα παραρτήματα τῆς Β. Ἑλλάδος ὅπως τὸν Ἱερὸ Ναὸ Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου Σερρῶν καὶ Ἁγίου Δημητρίου καὶ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου Καβάλας, ὅπως καὶ ἄλλα παραρτήματα.
Πρωτοστατοῦσε στὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τῆς ἐνορίας τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὰ κατηχητικά ὀργάνωνε τοὺς νέους καὶ τοὺς προέτρεπε νὰ ἀναλάβουν ἔργο καὶ δράση, ἦταν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ποὺ ἐνέπνευσε τὴν ἰδέα τῆς προσφορᾶς πρὸς τὴν τρίτη ἠλικία. Ἀργότερα θεμελιώθηκε μὲ δικὴ του πρωτοβουλία ἡ μονάδα φροντίδας ἠλικιωμένων << ὁ Καλὸς Σαμαρείτης >> στην Περαία Θεσσαλονίκης καὶ στὴν συνέχεια ἐνίσχυε τὸ ἔργο μεταφέροντας ὁ ἴδιος ἀγαθὰ στὴν μονάδα φροντίδας γερόντων. Εἶναι ἀρκετοὶ οἱ πωλητὲς τῆς λαϊκῆς ποὺ τὸν γνώριζαν καὶ προσωπικὰ καὶ τὸ ἔργο του γιὰ αὐτὸ καὶ τοῦ ἔδιναν ἀγαθὰ γιὰ τὸ <<γηροκομεῖο>> ὅπως εἶχαν μάθει νὰ λένε. Στὸ πρόσωπο τοῦ παπαδημήτηρη ἐμπιστεύθηκε ἀρκετὸς κόσμος ὅπως στὴν πρωτοχριστιανικὴ ἐποχὴ ἀκόμα καὶ τὴν περιουσία του, βασικὸ κίνητρο γιὰ τὴν θεμελίωση καὶ περάτωση τοῦ γηροκομείου τοῦ σωματείου <<Ἑλληνικὴ Θρησκευτικὴ Κοινότητα τῶν Γ.Ο.Χ Θεσσαλονίκης>>. Ἄν δὲν ὑπῆρχε ὁ ἴδιος ἴσως νὰ μὴν ξεκινοῦσε ποτὲ τὸ ἔργο.
Ἐπίσης βοήθησε στὴν ἱεραποστολὴ στὸ ἐξωτερικὸ καὶ συγκεκριμένα στὴν Ἀγγλία ὅπου βάπτισε ἀρκετοὺς πιστοὺς ὅπου μέχρι τώρα αὐτὴ ἡ κοινότητα ὑφίσταται καὶ σήμερα παρατηρεῖται πνευματικὴ ἄνθιση. Τέλος ἡ φυσικὴ του παρουσία στὸ ναὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν ἔδινε τὴν αἴσθηση στοὺς πιστοὺς ὅτι εἶναι διαρκῶς παρὼν καὶ περιμένει μὲ ἀγάπη καὶ κατανόηση καὶ εἰδικὰ μὲ τὸ χαμόγελο του ὡς πατέρας, ἐκεῖνον ποὺ θέλει νὰ ἀλλάξει τὴν ζωὴ του ἐν Χριστῷ.
Ἄς εἶναι αἰωνία του ἡ μνήμη!
