Ἐκοιμήθη ὁ πρεσβύτερος π. Ἀθανάσιος Ἀθανασιάδης.
Τὴν Πέμπτη 22 Αὐγούστου ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὁ πρεσβύτερος ἱερεύς π. Ἀθανάσιος Ἀθανασιάδης ὁ ὁποῖος ἀπὸ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2019 μετὰ ἀπὸ ἐγκεφαλικὸ ἐπεισόδιο νοσηλευόταν σὲ κλινικὴ ἀποκατάστασης. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία πραγματοποιήθηκε σἠμερα τὴν Παρασκευὴ 23 Αὐγούστου στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Θεσσαλονίκης προεξάρχοντος τοῦ Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ. Γρηγορίου ὁ ὁποῖος σὲ σύντομο λόγο του ἐξῆρε τὴν πορσωπικότητα τοῦ πατρός Ἀθανασίου, ἀλλὰ καὶ τὴν πορσοφορᾶ του στὰ σαράντα χρόνια ἱερωσύνης. Παρέστη στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία καὶ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλίππων καὶ Μαρωνείας κ. Ἀμβρόσιος, ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως πλῆθος κόσμου καὶ ἄνθρωποι κάθε ἠλικίας ἔδωσαν τὸ παρὼν γιὰ τὸν τελευταῖο χαιρετισμὸ.
Βιογραφικὸ σημείωμα τοῦ Πρεσβύτερου πατρὸς Ἀθανασίου.
Ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος Ἀθανασιάδης γεννήθηκε τὴν 19ην Αὐγούστου τοῦ 1949 στὸ Καλλίκρονον Δράμας. Οἱ γονείς του ἦταν εὐσεβεὶς χριστιανοὶ Νικόλαος καὶ Αἰκατερίνη-Μαρία. Ἔμαθε τὰ ἐγκύκλια γράμματα στὴν πόλη τῆς Δράμας. Ἀπό τὴν νεαρή του ἡλικία ἔτρεφε πνευματικὸ πόθο νὰ μονάσει στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ ὁποῖο καὶ ἐπισκεπτόταν συχνά, ἀλλὰ ὑποτάσσοντας τὸ θέλημα του στὴν καθοδήγηση τοῦ πνευματικού του πατέρα, ἔμεινε στὸν κόσμο νυμφεύθηκε το 1977 τὴν Μαρία Ρουμελιώτου μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαντέσσεραπαιδιά. Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια τὸ 1979 χειροτονήθηκε ἀπό τὸν Μακαριστὸ ἈρχιεπίσκοποἈθηνῶν κ. Χρυσόστομο στὸν Ἱ. Ν. Ἁγίου Γεωργίου καὶ Νέστορος Θεσσαλονίκης ἀποδεχόμενος τὴν ἱερωσύνη ὡς τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς καθὼς καὶ μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Χρυσοστόμου. Τὸ 1986 ἀποδέχθηκε τὸ ὀφφίκιο τοῦ πνευματικοῦ. Ἦταν ἐφημέριος στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν καὶ Ἁγίου Γεωργίου καὶ Νέστορος, ἐνῶ ἐξυπηρέτησε πολλὰ παρτήματα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης μέχρι ἕως ὅτου τὸ ἐπέτρεπαν οἱ δυνάμεις του.
Ἦταν ἀκούραστος ἐργάτης τοῦ ἀμπελώνος Χριστοῦ καὶ ἀφοσιωμένος στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μὲ πίστη καὶ ἀγάπη στὸ συνάνθρωπο καὶ στὸ θυσιαστήριο. Ἐνδιαφερόταν γιὰ τὸν κάθε πιστὸ στὴν πραγματικὴ του ἀνάγκη καὶ σὲ στιγμὲς δοκιμασίας τὸν προέτρεπε στὴν προσευχὴ, στὴν ἐγκράτεια καὶ στὴν νηστεία, ἐνῶ ἄν δὲν τὸν ἔβλεπε στὴν ἐκκλησία ἐπικοινωνοῦσε τηλεφωνικὰ νὰ δεῖ ἄν εἶναι καλά. Ἔδειχνε πατρικὴ κατανόηση καὶ αὐθεντικὴ ἀγάπη σὲ κάθε ἄνθρωπο, ἐνῶ συγχωροῦσε τὸν ἀδιάκριτο, καὶ τὸν συκοφάντη καὶ προσευχόταν γιὰ τὴν μετάνοιά του. Εἶχε ἰδιαίτερη ἀγάπη μὲ τοὺς νέους καὶ πραγματοποιοῦσε κύκλους ὁμιλιῶν σὲ νέους καὶ νέα ζευγάρια γιὰ πάνω ἀπὸ τριάντα χρόνια.
Διακόνησε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μὲ ἐκκλησιαστικὸ ἦθος καὶ μὲ ὑποδειγματικὸ τρὸπο. Ὑπηρέτησε μὲ σύνεση καὶ διάκριση δίπλα στὸν μακαριστὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κ. Χρυσόστομο ὅσο ὁ ἴδιος ὑπηρετοῦσε ὡς Θεσσαλονίκης, στὸν μακαριστὸ πρώην Θεσσαλονίκη κ. Μάξιμο καθὼς καὶ στὸν τωρινὸ Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Σεβασμιώτατο κ. Γρηγόριο. Προέτρεψε νέους πρὸς τὴν ἱερωσύνη ὅπου σήμερα ὑπηρετοῦν ὡς ἱερεῖς στὴν Μητρόπολη Θεσσαλονίκης. Συνέγραψε δύο βιβλία τὸ «Ὀρθόδοξη ἐνορία» καὶ τὸ «Πνευματικὰ σταχυολογήματα». Ἦταν φιλακόλουθος καὶ ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, ἐνῶ οἱ τελευταίες λέξεις ποῦ ψέλιζε κατὰ τὴν κρίση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ ἐπεισοδίου ἦταν «Παναγία βοήθει μοι», ἐνῶ τὸ ἡμερολόγιο ἔγραφε 16ηΜαρτίου 2019. Νοσηλεύθηκε σὲ νοσοκομεῖο καὶ ἀργότερα σὲ κλινικὴ ἀποκατάστασης, ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ ἤδη καταπονημένος ὀργανισμὸς καὶ εἰδικὰ ἡ καρδιὰ δὲν ἄντεξε ὅπου τὴν ἡμερα Πέμπτη 22 Αὐγούστου παρέδωσε τὴν ψυχὴ του ἐν Κυρίω.
