- Εμφανίσεις: 5466
Χειροτονία Ἱερέως στὸν Ἅγιο Γεώργιο Κατερίνης
Χειροτονία Ἱερέως στὸν Ἅγιο Γεώργιο Κατερίνης
Σήμερα, τῆς Ἁγίας Πελαγίας, ἐτελέσθη χειροτονία τοῦ διακόνου πατρὸς Ὀνουφρίου Ἀβραμίδη, ὅπου ἔλαβε τὸν δεύτερο βαθμὸ τῆς ἱερωσύνης ἀπὸ τὸν ποιμενάρχη μας Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριο.
Λίγο πρὶν τὴν χειροτονία, ὁ ποιμενάρχης μας τόνισε σὲ σύντομο λόγο του τὴν ἀξία τῆς ἱερωσύνης στὸ σήμερα, καθὼς καὶ τὸν ρόλο τοῦ ἱερέως στὴν κοινωνία. Ἡ ἱερωσύνη εἶναι μυστήριο.Ἔχει δοθεῖ κατὰ χάριν στὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἀξιώνει νὰ μετέχει τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ ρόλος τοῦ ἱερέως ἐνσαρκώνει τὸν Υἱὸ καὶ λόγο τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ παράδειγμά του.
Στὴν συνέχεια, ὁ διάκονος Ὀνούφριος ἐκφώνησε μία σύντομη ὁμιλία του, ὅπου εἶναι παρακάτω.
Τέλος, ὅλος ὁ κόσμος φιλοξενήθηκε ἀπὸ τὴν ἐπιτροπὴ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Κατερίνης στὴν αἴθουσα τοῦ ναοῦ.
Ὁ π. Ὀνούφριος μὲ τοὺς ἐγγονοὺς του ἐξ ἀριστερῶν π. Ἀντώνιος, π. Ὀνούφριος ἐγγονός, γέροντας π. Ὀνούφριος και π. Ραφαήλ.
Λόγος π. Ὀνουφρίου
Παναγιώτατε Μητροπολῖτα Ἅγιε Θεσσαλονίκης πάτερ καὶ Δέσποτα κ. Γρηγόριε, σεβαστοὶ πατέρες, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι μεγάλη μου χαρὰ ποὺ σᾶς ἔχω ὅλους ἐδῶ σήμερα κοντά, σὲ αὐτὴν τὴν τόσο σημαντικὴ ἡμέρα τῆς ζωῆς μου. Εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου τὸν Πανάγαθο Θεὸ ποὺ μὲ ἀξίωσε σήμερα τέτοιας ὑψίστης τιμῆς, νὰ εἶμαι λειτουργὸς τῶν Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ἀπὸ σήμερα γνωρίζω ὅτι θὰ εἶμαι ἕνας ὑπηρέτης τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν διακονία τῆς Ἐκκλησίας Του, δι᾽ εὐχῶν σας Παναγιώτατε Μητροπολῖτα Ἅγιε Θεσσαλονίκης κ. Γρηγόριε.
Εἶχα ἀπὸ μικρὸ παιδὶ τὸν πόθο τῆς Ἱερωσύνης. Δὲν τὸ φανέρωνα ὄμως πουθενά αὐτό, γιατὶ μποροῦσα νὰ καταλάβω πόσο βαρύ φορτίο, ἀλλὰ καὶ πόσο μεγάλη εὐθύνη εἶναι νὰ νοιάζομαι ὄχι μόνο γιὰ τὴν δική μου ψυχὴ ἀλλὰ καὶ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ καλοῦμαι νὰ ὑπηρετήσω μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δι᾽εὐχῶν σας Παναγιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα.
Βλέποντας ὄμως τοὺς ἱερεῖς ποὺ εἶχα γύρω μου, ὅπως ὁ παππούς μου π. Ὀνούφριος, ὁ π. Ἀθανάσιος Ἀθανασιάδης, ὁ πρωτοσύγκελος π. Παναγιώτης Παυλίδης, ὁ πεθερός μου π. Ἐλευθέριος, ὁ π. Γρηγόριος Πρυνιᾶς, ὁ π. Κωνσταντῖνος Νιζιούδης καὶ οἱ κατὰ σάρκα ἀδερφοί μου π. Ῥαφαὴλ καὶ π. Ἀντώνιος, οἱ ὁποίοι, ὁ καθένας μὲ τὴν δική του προσωπικότητα, μοῦ ἐνίσχυαν χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνουν τὴν ἐνδόμυχη προσδοκία μου ἀπὸ τὴν μία πλευρὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη διαπίστωνα ὅτι ὁ Θεὸς τοὺς δίνει ἀπλόχερα σὲ αὐτοὺς καὶ τὶς οἰκογένειές τους κάθε ἀγαθό. Ταυτόχρονα, οἱ δισταγμοί μου μετριάζονταν καὶ ὁ πόθος μέσα μου ὡρίμαζε.
Αὐτὸ ποὺ δὲν εἶχα συνειδητοποιήσει ἀκόμα ἦταν ὅτι δὲν θὰ ἔνιωθα ποτὲ πραγματικὰ ἔτοιμος νὰ σηκώσω αὐτὸν τὸν σταυρό, ὄπως καὶ τώρα νιώθω ἀνήμπορος νὰ εἶμαι μόνος, ἀλλά ἐπειδή ἔχω στήριγμά μου ἐσᾶς Παναγιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα κ. Γρηγόριε, αἰσθάνομαι ὅτι ἡ εὐχή σας μὲ σκεπάζει μέσα ἀπὸ τὴν δική μου ὑπακοὴ γιὰ αὐτὸ βρίσκομαι ἐδῶ ἐνώπιον τοῦ θυσιαστηρίου με σιωπή καὶ προσευχή, νὰ κλίνω τὸν αὐχένα καὶ νὰ πῶ νὰ γίνει τὸ Θέλημα τοῦ Θεοῦ!
Αὐτὸ ποὺ μοῦ ἄλλαξε τὸ σκεπτικὸ ἦταν ἡ ἀπρόσμενη κοίμηση τοῦ πεθεροῦ μου, πατρὸς Ἐλευθερίου, ὅπου ἄφησε ὀρφανὴ ὄχι μόνο τὴν οἰκογένειά μας ἀλλὰ καὶ ὄλη τὴν ἐνορία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Ὄταν λοιπόν ἦρθε τὸ κάλεσμα ἀπὸ ἐσᾶς πάτερ καὶ Δέσποτά μου κ. Γρηγόριε ἤξερα ὅτι ἔπρεπε νὰ ἀφήσω τὶς ὐπεκφυγὲς καὶ νὰ ἀνταποκριθῶ, ἐνῶ ταυτόχρονα κατάλαβα ὅτι μέσα ἀπὸ ἐσᾶς τὸ δικό σας κάλεσμα ἦταν τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, κάτι ποὺ μοῦ ἔδινε βεβαιότητα στὴν ἀπόφασή μου.
Κατάλαβα ὅτι ὅσο καὶ νὰ τὸ σκέφτομαι δὲν θὰ νιώσω ποτὲ ἔτοιμος, γιατὶ τὸ βάρος τῆς Ἱερωσύνης δὲν εἶναι κάτι ποὺ θὰ τὸ σηκώσω μὲ τὶς δικές μου δυνάμεις, ἀλλὰ με τὴν εὐχή σας Παναγιώτατε, ὅπου πίσω ἀπὸ αὐτὴ ἀποκαλύπτεται ἡ Χάρις τοῦ Θεού τὴν ὁποῖα αἰσθάνομαι μὲ τὶς ἐλάχιστες πνευματικές μου δυνάμεις. Ὁ Κύριος εἶναι αὐτὸς ποὺ θὰ μοῦ δώσει δύναμη, μαζί μὲ τὴν δική σας εὐχή, ἀλλὰ καὶ τὶς δικές σας εὐχὲς καὶ προσευχὲς ὅλων ὅσοι παρευρεθήκατε ἐδῶ κοντά μου στὴν σημαντικότερη ἡμέρα τῆς ζωῆς μου. Εὐχηθεῖτε πάτερ καὶ Δέσποτά μου ὁ Θεὸς νὰ μὲ φωτίζει καὶ νὰ μὲ στερεώνει νὰ κάνω τὸ θέλημά Του. Νὰ τηρώ τὴν παρακαταθήκη τὴν ὁποῖα μοῦ ἐμπιστεύθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ ἐνώπιον τοῦ Κριτηρίου νὰ τὴν ἀντιπροσφέρω ὅπως καὶ τὴν παρέλαβα.
Θὰ ἤθελα τώρα νὰ μοῦ ἐπιτρέψετε νὰ εὐχαριστήσω μὲ τὴν σειρὰ ἕναν ἕναν σὰν τοὺς κρίκους τῆς ἀλυσίδας ὄλους ἐκείνους ὅπου μὲ τὸ παράδειγμά τους μὲ μπόλιασαν στὴν ἱερωσύνη, ἀλλὰ καὶ μὲ στήριξαν στὴν σημερινή μου ἐπιλογή. Πρωτίστως τὸν παππού μου, τὸν πατέρα Ὀνούφριο ὅπου καὶ τιμητικὰ φέρω τὸ ὄνομά του. Ἡ πραότητά του ἦταν ὑποδειγματικὴ τὶς περισσότερες φορές, ἐνῶ μὲ τὸ σιωπηλό του παράδειγμα μοῦ ψιθύριζε μέσα μου τὸ μυστήριο τῆς ἱερωσύνης. Τὸν εὐχαριστῶ, διότι αὐτὸς ἦταν ποὺ μοῦ ἔδωσε τὶς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια. Δίπλα σὲ αὐτὸν τοὺς ὑπέροχους γονεῖς μου. Τὸν πατέρα μου Διονύσιο καὶ τὴν μητέρα μου Αἰμιλία, ὅπου μὲ τὴν δική τους ὑπομονὴ καὶ τὸ δικό τους παράδειγμα μοῦ σμίλευσαν στὴν καρδιά μου τὴν ἱερωσύνη ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία καὶ τοὺς εὐχαριστῶ ἀπὸ καρδίας. Τὰ ἀδέλφια μου, π. Ἀντώνιο καὶ π. Ῥαφαήλ, δὲν θὰ ξεχάσω τὰ καλά τους λόγια ποὺ ἦταν ἐμποτισμένα μὲ παλμὸ ἀγάπης καὶ συμπόρευσης καὶ τώρα εἶμαι καὶ ἐγὼ δίπλα τους συμπορευτὴς στὴν διακονία τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς εὐχαριστῶ πολύ. Τὸν πεθερό μου πατέρα Ἐλευθέριο ποὺ μὲ τὸ παράδειγμά του μὲ καθοδηγεῖ ἀκόμα καὶ τώρα ποὺ εἶναι στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Κυρίου. Εὐχαριστῶ ὅλα τὰ ἀδέλφια μου γιὰ τὴν προσευχή τους καὶ τὴν στήριξή τους. Εὐχαριστῶ ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως, ὅπου μὲ τὸ δικό τους παρὸν μὲ ἐνισχύουν καὶ τοὺς εὐχαριστῶ καὶ γιὰ τὴν βοήθεια ποὺ πῆρα ἀπὸ τὸν καθένα ξεχωριστά.
Θέλω νὰ εὐχαριστήσω τὸ σημαντικότερο πρόσωπο τῆς ζωῆς μου. Τὴν πρεσβυτέρα μου τὴν Ἐλισάβετ, ἡ ὁποῖα μὲ τίμησε ὡς πατέρα δύο παιδιῶν. Ἦταν καὶ ἐκείνη ποὺ μὲ παρότρυνε νὰ εἶμαι ἐδῶ σήμερα καὶ νὰ ἀναλάβω τὰ καθήκοντα τοῦ ἱερέως. Γνωρίζω ὅτι ἀπὸ τώρα ἤδη ἔχει ἀλλάξει ἡ δική της ζωή, ὅπως καὶ ἡ δική μου. Γνωρίζω ὅτι ἔχει αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στὴν ἱερωσύνη καὶ ξέρει πολὺ καλὰ πῶς νὰ στηρίζει ἕναν ἱερέα διότι εἶδε πολὺ καλὰ τὸν ρόλο τοῦ ἱερέως μέσα ἀπὸ τὸ σπίτι ὡς παπαδοκόρη. Σὲ κάθε εὐκαιρία μὲ παροτρύνει στὸ καλύτερο καὶ στὸ ἀνώτερο διότι γνωρίζει ἐμπειρικὰ πῶς νὰ στηρίξει ἔναν ἱερέα καὶ ἡ χαρά μου εἶναι τόσο μεγάλη ποὺ σιωπῶ μὲ δάκρυα συγκίνησης μέσα στὴν καρδιά μου.
Νὰ εὐχαριστήσω ὅλους ἕναν πρὸς ἕναν ποὺ ἤρθατε καὶ τιμήσατε μὲ τὴν παρουσία σας τὴν ἐλαχιστότητά μου καὶ σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὶς προσευχές σας.
Τώρα θὰ ἤθελα νὰ ἀπευθυνθῶ πρὸς ἐσᾶς Παναγιώτατε πάτερ καὶ Δέσποτα κ. Γρηγόριε. Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς ἐκφράσω τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἐκτίμηση ποὺ τρέφω πρὸς τὸ πρόσωπό σας, ἀφοῦ σᾶς αἰσθάνομαι σὰν πατέρα μου. Μὲ βοηθήσατε σὲ δύσκολες στιγμὲς τῆς ζωῆς μου καὶ συνεχίζετε ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὶς συμβουλές σας. Εἶστε ὁ καθοδηγητὴς στὴν ἐν Χριστῷ ζωή μου καὶ ὁ καλύτερος πνευματικὸς ποὺ θὰ μπορούσα νὰ ζητήσω. Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου γιὰ τὴν πρόσκληση νὰ γίνω ἱερέας καὶ θὰ προσεύχομαι νὰ φανῶ ἀντάξιος τῶν προσδοκιῶν σας καὶ τοῦ Θελήματος τοῦ Κυρίου μας. Τὴν εὐχή σας!
Ἐπιτρέψτε μου νὰ πῶ τὰ τελευταῖα μου λόγια.
Ἰδοὺ εἰμὶ Κύριε! γένοιτό μοι κατὰ τὸ Θέλημά Σου!
π. Ὄνούφριος Ἀβραμίδης
