Ἀνακοίνωσις γιὰ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμὸ
Ὡς γνωστόν, πρὶν ἀπὸ 40 περίπου χρόνια, τὸ 1986, ὑπῆρξε ἀνακίνηση ἐφαρμογῆς τοῦ «Ἑνιαίου Κωδικοῦ Ἀριθμοῦ Μητρώου» (ΕΚΑΜ) γιὰ κάθε πολίτη ἀπὸ τὴν τότε Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση, μὲ πρόσχημα τὴν ψηφιακὴ διευκόλυνση καὶ τὴν πάταξη τῆς γραφειοκρατίας. Ἐπ’ αὐτοῦ ὅμως ἠγέρθη σφοδρὴ ἀντίδραση τόσο ἀπὸ πολιτικῆς πλευρᾶς, ἀπὸ τὴν τότε Ἀντιπολίτευση ποὺ εἶναι σήμερα Κυβέρνηση, ὅσο καὶ ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς. Διότι ὑποστηρίχθηκε βάσιμα ὅτι παρεβιάζοντο θεμελιώδεις δημοκρατικὲς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν ὁδηγῶντας σὲ «ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα» καὶ ἀφόρητη ψηφιακὴ ἐπιτήρηση καὶ δέσμευση. Μάλιστα, ἐκκλησιαστικῶς –παρὰ τὴν ἐμφάνιση ἀκόμη καὶ ἀκραίων ἀντιλήψεων, ὑπῆρξε σύνδεση τοῦ θέματος μὲ ἐσχατολογικῆς φύσεως ἀνησυχίες καὶ ἐπιφυλάξεις. Ἐκείνη δὲ ἡ προσπάθεια τελικῶς δὲν προχώρησε.
Τὸ ἴδιο παρατηρήθηκε καὶ ἀργότερα ἕως σχετικὰ πρόσφατα, μὲ Κυβερνητικὲς ἐξαγγελίες καὶ ἀπόπειρες καθιερώσεως τῆς λεγομένης «Κάρτας τοῦ Πολίτη».
Μετὰ τὴν περίοδο τῆς Πανδημίας, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐπιβλήθηκαν αὐστηρότατα μέτρα ἀνελευθερίας καὶ ἐπαχθεῖς ὑποχρεωτικότητες γιὰ λόγους δῆθεν ἔκτακτης ἀνάγκης, ἀντιμετωπίζουμε ἤδη νέες Κυβερνητικὲς πολιτικὲς ἐπιβολῆς καὶ ὑποχρεωτικότητος μὲ τὸν λεγόμενο πλέον «Προσωπικὸ Ἀριθμό», ὁ ὁποῖος πρόκειται νὰ τεθεῖ στὶς νέες ψηφιακὲς ταυτότητες.
Ἡ δικαιολόγηση τοῦ νέου αὐτοῦ ἐγχειρήματος εἶναι ἡ αὐτή, δηλαδὴ γιὰ τὴν ἄμεση διευκόλυνση καὶ ἐξυπηρέτηση τῶν πολιτῶν στὶς σχέσεις τους μὲ τὶς ὑπηρεσίες τοῦ Κράτους καὶ ἀργότερα ἀκόμη καὶ στὸν ἰδιωτικὸ τομέα, μέσῳ ἑνὸς «χρηστικοῦ» ἀριθμοῦ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα θὰ πρόκειται γιὰ μιὰ «ὑπερταυτότητα».
Ἀπὸ πολλοὺς εἰδήμονες διατυπώνονται εὔλογες ἐνστάσεις ὡς πρὸς τὴν σκοπιμότητα τοῦ μέτρου, τὴν ἀσφάλεια ἐφαρμογῆς καὶ χρήσεως, τὸ ποιὸς ἤ ποιοὶ θὰ γνωρίζουν καὶ πῶς θὰ χειρίζονται τὰ εὐαίσθητα προσωπικὰ δεδομένα τῶν πολιτῶν, τὰ ὁποῖα πλέον θὰ εἶναι συνενωμένα καὶ συγκεντρωμένα σὲ ἕναν καὶ μοναδικὸ ἀριθμό. Καὶ ἐπειδὴ σὲ αὐτὰ τὰ ζητήματα ποὺ τίθενται ὑπάρχουν σοβαρὰ καὶ μεγάλα κενά, παρὰ τὶς γενικόλογες καὶ ἀόριστες διαβεβαιώσεις περὶ τοῦ ἀντιθέτου, ἐκφράζονται ἀπὸ πολλὲς πλευρὲς (πληροφορική, νομική, οἰκονομική, πολιτική, ἐκκλησιαστικὴ/θεολογική) σοβαρότατες ἐπιφυλάξεις: ἡ ἐλευθερία διακυβεύεται, ἕνα ἄνευ προηγουμένου «ἠλεκτρονικὸ φακέλωμα» ἑτοιμάζεται, ἡ ζωὴ μετατρέπεται σὲ «ψηφιακὴ φυλακή» καὶ τὸ μέλλον προοιωνίζεται ἀπόλυτα δυστοπικό.
Γιὰ νὰ γίνουμε πιὸ σαφεῖς, ἀναφέρουμε ἐνδεικτικὰ ὅτι μέσῳ τοῦ «Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ» γίνεται ἄμεσα γνωστὸ τὸ σύνολο τῶν ὑπαρχόντων τοῦ καθενός, τὰ χρήματα ἤ ἀκίνητά του, τὰ ταξίδια του, οἱ πληρωμές του, οἱ εἰσπράξεις του, τὶ πούλησε, τὶ ἀγόρασε καὶ πότε, ἀπὸ ποῦ πέρασε, ποιοὺς χώρους ἐπισκέφθηκε, μὲ ποιοὺς σχετίσθηκε, τὶ εἶδε καὶ τὶ διάβασε, τὶ ἔφαγε καὶ τὶ ἤπιε, τὶ καύσιμα κατανάλωσε καὶ ἀπὸ ποιὰ διόδια διῆλθε, ποῦ πῆγε διακοπὲς καὶ ποῦ κινήθηκε μὲ τὸ ὅποιο ὄχημά του, ποιὸν γιατρὸ ἐπισκέφθηκε, τὶ ἱστορικὸ ὑγείας ἔχει, ποιὲς ἀσθένεις πέρασε, ἀπὸ τὶ ἔπασχε ἤ πάσχει, τὶ φάρμακα πῆρε καὶ παίρνει κλπ..
Καὶ γιὰ ὅλα αὐτὰ θὰ βγαίνουν στατιστικὲς ποὺ θὰ τὰ συνδέουν καὶ θὰ ἐξάγονται ἀσφαλῆ συμπεράσματα ὅπως καὶ σαφεῖς προβλέψεις γιὰ τὶς κινήσεις καὶ τοὺς σκοποὺς ἑκάστου! Θὰ εὐχόμασταν ὅλα αὐτὰ νὰ εἶναι ὑπερβολὲς καὶ φαντασίες, ἀλλὰ δυστυχῶς ἀποτελοῦν μικρὸ μόνον μέρος τῆς διαμορφουμένης ἐφιαλτικῆς ψηφιακῆς πραγματικότητος! Ἀκριβῶς γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς σύγχρονα δημοκρατικὰ κράτη, ὅπως ἡ Μ. Βρετανία προτιμοῦν νὰ διατηροῦν ἕνα ἀποκεντρωμένο σύστημα, δίνοντας ἔμφαση στὴν προστασία προσωπικῶν δεδομένων καὶ τὴν ἀποφυγὴ κρατικῆς ὑπερεξουσίας.
Ὅπως γίνεται ἀντιληπτὸ ἡ νέα ψηφιακὴ ταυτότητα μὲ τὸν «Προσωπικὸ Ἀριθμό», ἡ ὁποία θὰ ἀποτελεῖ τὸ ἀπαραίτητο ἐργαλεῖο-κλειδὶ εἰσόδου στὴν νέα πραγματικότητα τῆς ζωῆς σὰν σὲ ἕνα μεγάλο στρατόπεδο συγκεντρώσεως καὶ θὰ ἀποκαλύπτει ἄμεσα τὰ πάντα γιὰ τὸν κάτοχο-«ἀριθμὸ» ποὺ θὰ τὴν ἔχει, παύει νὰ εἶναι ἕνα ἁπλὸ ἔγγραφο ταυτοποιήσεως καὶ μετατρέπεται κυριολεκτικὰ σὲ κάρτα δικαιωμάτων. Δι’ αὐτῆς μόνον μπορεῖς νὰ ζήσεις στὴν κοινωνία, διότι διαφορετικὰ ἀποκλείεσαι ἀπὸ αὐτήν! Μάλιστα, ἐν ὄψει καταργήσεως τῶν μετρητῶν καὶ τῆς μετατροπῆς τῆς κάρτας αὐτῆς καὶ σὲ «ψηφιακὸ πορτοφόλι» σὲ μιὰ ἀχρήματη κοινωνία ποὺ διαφαίνεται στὸν ὁρίζοντα, ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος τῶν πολιτῶν μετατρέπεται σὲ ζοφερὸ ἐφιάλτη.
Θυμίζουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ «Προσωπικὸς Ἀριθμός» μὲ κατάλληλη διαρρύθμιση δύναται νὰ μετατραπεῖ ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ σὲ «Παγκόσμιο Ἀριθμό» μὲ ὅ,τι συνέπειες μπορεῖ νὰ σημαίνει αὐτό.
Κατόπιν τούτων, δὲν ἀποτελεῖ κινδυνολογία νὰ ὑποστηρίξουμε ὅτι μεταβαίνουμε σὲ μιὰ μορφὴ ἑνὸς στυγνοῦ «ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ»: ὁ θεόπλαστος ἄνθρωπος ἀριθμοποιεῖται, μαζοποιεῖται, ἀποπροσωποποιεῖται καὶ ἀντιμετωπίζεται ὡς συσκευὴ ἤ ὡς ἀντικείμενο/πρᾶγμα.
Ἑπομένως, τὸ φαινόμενο ποὺ ἀντιμετωπίζουμε δὲν εἶναι μόνον πολιτικὸ ἤ κοινωνικό, ἀλλὰ ἐνέχει καὶ ἐκκλησιαστικὴ/πνευματικὴ/θεολογικὴ βαρύτητα. Ἡ ἀνελευθερία αὐτὴ τῆς πλήρους ἐπιτηρήσεως κάθε πτυχῆς τῆς ζωῆς δὲν ἐξυπηρετεῖ τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν εὐτελίζει καὶ ἐξανδραποδίζει.
Σύμφωνα μὲ τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη πίστη μας, ὁ ἄνθρωπος παραμένει ἐλεύθερος καὶ αὐτεξούσιος ἀπὸ τὴν ἐκ Θεοῦ δημιουργία του, μὲ δυνατότητα θείας ὁμοιώσεως. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιμετωπισθεῖ ὡς ἀπρόσωπη μάζα ἤ ἀγέλη ἄλογη, ἰσοπεδωτικὰ καὶ ἀριθμοποιημένα. Σὲ μιὰ ἐποχὴ «ἐσχατολογικῶν συνδρόμων» σὰν τὴν δική μας, μὲ τὶς ἀρνητικὲς ἐπιπτώσεις τῆς ποικιλόμορφης ἀποστασίας σὲ ἐπίπεδο πίστεως καὶ ζωῆς, ἡ ἐκβιαστικὴ διάθεση καὶ ὁ πειθαναγκασμὸς γιὰ τὴν δυνατότητα συμμετοχῆς στὴν κοινωνικὴ ζωὴ μέσῳ ἀποδοχῆς ἑνὸς «Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ», ἐγείρει σαφῶς σοβαρὰ θέματα ἐλευθερίας καὶ συνειδήσεως.
Ἀπευθύνουμε λοιπὸν κλήση μὴ ὑποχρεωτικῆς ἐφαρμογῆς τοῦ μέτρου αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ζητοῦμε νὰ εἶναι προαιρετικό. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγνοηθεῖ ἡ τοποθέτηση χιλιάδων νομοταγῶν κατὰ τὰ ἄλλα Ἑλλήνων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν προτίθενται νὰ ὑποκύψουν σὲ ὑποχρεωτισμοὺς παρὰ τὴν συνείδησή τους καὶ ἄρα νὰ δημιουργηθεῖ σοβαρὸ κοινωνικὸ πρόβλημα.
Στὸ δὲ ἐν Χριστῷ Ποίμνιό μας προτρέπουμε πνευματικὴ ἐγρήγορση καὶ ὡριμότητα, προσευχὴ καὶ ἀγωνιστικότητα. Ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ἐλευθερία θὰ νικήσουν καὶ θὰ ἐπικρατήσουν. Ὁ Θεὸς εἶναι μὲ τὸ Δίκαιο ἀσχέτως ἐπιβολῶν τῆς πλειοψηφίας.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος
Ἀθήνα, 10-06-2025
