Περὶ «διορθώσεως» φύλου
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
Μετὰ πόνου καὶ θλίψεως, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν κ.κ. Καλλίνικον, παρακολουθεῖ τὰς ἐξελίξεις ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς ψηφίσεως ἐκ μέρους τῆς Βουλῆς τοῦ ἐπαισχύντου νόμου περὶ ἀλλαγῆς φύλου.
Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ κατὰ τὴν ὁποίαν ἡ ἑλληνικὴ Βουλὴ ἀντινομοθετεῖ πρὸς τὰς ἠθικὰς ἀξίας τῆς Ὀρθοδοξίας, πάντοτε βεβαίως ἐν ὀνόματι τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ» καὶ τοῦ δυτικοῦ προσανατολισμοῦ τῆς Πατρίδος μας. Ἀλλὰ τὸ εἰρωνικὸν τῆς ὑποθέσεως εἶναι ὅτι τοῦτο γίνεται εἰς τὰς ἡμέρας τῆς παρούσης συγκυρίας, ὅταν ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εὑρίσκεται εἰς τὴν δίνην τῆς οἰκονομικῆς ἐξαθλιώσεως καὶ ἀδυνατεῖ νὰ ἀνταποκριθῇ εἰς τὰς πλέον στοιχειώδεις οἰκονομικάς του ὑποχρεώσεις.
Ὁ τοιοῦτος νόμος ἐνεφανίσθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως αἰφνιδίως, ἄνευ ἐπαρκοῦς διαβουλεύσεως καὶ ἐπαρουσιάσθη ὡς ἔνδειξις «προόδου» καὶ «ἐκσυγχρονισμοῦ», κατὰ μίμησιν τῶν «πεφωτισμένων» «ἠθῶν» τῆς Δύσεως! Ἔκπληκτοι δέ, ἠκούσαμε τὴν φωνὴν τῆς κοινῆς λογικῆς ἐξ ἀριστερῶν(!) τῆς παρούσης «προοδευτικῆς» Κυβερνήσεως, νὰ λέγῃ τὸ αὐτονόητον διὰ κάθε ἐχέφρονα ἄνθρωπον, ὅτι δηλαδή, εἶναι ἀντιεπιστημονικὸς ὁ διαχωρισμὸς μεταξὺ βιολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ φύλου καὶ ὅτι τὸ φύλον δὲν προσδιορίζεται μὲ βάσιν τὴν ὑποκειμενικὴν ἄποψιν τοῦ ἀτόμου, ἀλλὰ προσδιορίζεται ἀντικειμενικά.
Ἠκούσθησαν καὶ φωναὶ στοιχειώδους λογικῆς καὶ ἀπὸ ἄλλας πτέρυγας τῆς Βουλῆς, ὅπως ὅτι δὲν πρέπει νὰ μιμούμεθα ἀκρίτως ὅ,τι γίνεται εἰς τὴν Δύσιν καὶ ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ ἔπρεπε νὰ μιμηθῇ ἐκ τῶν κρατῶν τῆς Δύσεως τὴν ὀργάνωσιν τοῦ κράτους, ἀλλ᾽ εἰς τὸν τομέα τῶν ἠθῶν νὰ μὴ εἰσάγῃ καινὰ ἤθη, μᾶλλον δὲ νὰ ἐξάγῃ καὶ νὰ διδάσκῃ ἠθικὰς ἀρχὰς καὶ ἀξίας ἐκ τοῦ θησαυροῦ τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως αὐτῆς. Εὖγε εἰς ὅσους ἀντεστάθησαν. Αἶσχος εἰς ὅσους ἐστήριξαν τὸ τοιοῦτον νομοσχέδιον, οἱ ὁποῖοι ἀπεδείχθησαν δουλοπρεπεῖς Γραικύλοι καὶ Φραγκολεβαντίνοι. Καὶ εἰς μὲν τὴν ὀργάνωσιν καὶ τὴν λειτουργίαν τοῦ κράτους συντηροῦν ἐπιμελῶς τὰ ὀθωμανικὰ κατάλοιπα, ὅπως τὸ «ρουσφέτι» καὶ τὸ «μπαξίσι», εἰς δὲ τὴν ἠθικὴν ἐξαχρείωσιν μιμοῦνται τὴν Δύσιν.
Πιθανὸν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐψήφισαν τὸν τοιοῦτον νόμον νὰ ἐπέδειξαν τοσοῦτον πιθηκίζοντα μιμητισμόν, ἔχοντες κατὰ νοῦν νὰ ἐπιτύχουν ταυτοχρόνως νὰ ἀποβοῦν ζῶντα παραδείγματα τῆς ὑποτιθεμένης θεωρίας τοῦ Δαρβίνου. Ἀλλ᾽ ὡς ἀπεδείχθη ἀκόμη καὶ εἰς τὸν πιθηκισμὸν ἀπέτυχον, διότι εἰς τὴν ἀντιγραφὴν τῶν τοιούτων ἠθῶν ἀπεδείχθησαν κακοί, καθὼς δὲν συμπεριέλαβαν τὰς προϋποθέσεις, αἱ ὁποῖαι προβλέπονται εἰς τοὺς πλείονας ἀντιστοίχους Δυτικοὺς νόμους.
Ἡ Ἐκκλησία παραμένει σταθερὴ εἰς τὰς αἰωνίους ἠθικὰς ἀρχὰς τῆς Πίστεως ἡμῶν. Αἱ ἠθικαὶ ἀρχαί, ὡς καὶ τὰ δόγματα τῆς Πίστεως, δὲν συμμεταβάλλονται μὲ τὰς κοινωνικὰς μεταβολάς, ἀλλὰ παραμένουν σταθερὰ μέτρα καὶ σταθμά, διὰ τῶν ὁποίων ρυθμίζεται ὁ βίος τῶν πιστῶν, προκειμένου οὗτοι νὰ θεραπευθοῦν ἐκ τῶν παθῶν καὶ νὰ καταστοῦν δεκτικοὶ τῆς Θεοποιοῦ Χάριτος πρὸς «ὁλοτελῆ» ἁγιασμὸν καὶ σωτηρίαν.
Διὰ τὸν λόγον αὐτόν, ὁ ψηφισθεὶς νόμος παραμένει κενὸν γράμμα διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Οὐδεμία νομικὴ μεταβολὴ ἢ «διόρθωσις» φύλου γίνεται ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, ὅσοι δὲ τυχὸν εὑρεθοῦν νὰ κάμουν χρῆσιν τοῦ νεοεφευρήτου τούτου θεσμοῦ, θέτουν ἑαυτοὺς ἐκτὸς Αὐτῆς καὶ τῶν ἁγιαστικῶν Αὐτῆς Μυστηρίων καὶ μόνον κατόπιν εἰλικρινοῦς μετανοίας καὶ διορθώσεως βίου γίνονται πάλιν δεκτοὶ εἰς ἐκκλησιαστικὴν κοινωνίαν καὶ πάντοτε εἰς τὸ φύλον εἰς τὸ ὁποῖον ἐπλάσθησαν.
Οἱ δὲ πιστοὶ τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καλοῦνται νὰ ἐντείνουν τὴν προσευχήν, ὅπως ὁ Θεὸς ἐλεήσῃ τὸ ἔθνος ἡμῶν ὥστε ἕνεκα τῶν ὀλίγων εὐσεβῶν φεισθῇ καὶ τῶν ὑπολοίπων.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Ἀθῆναι, 1/14 Ὀκτωβρίου 2017
