Γιὰ μία ἀκόμη φορὰ ἔρχεται νὰ προκαλέσει μὲ μία εἰρωνικὴ καὶ βλάσφημη ἀνάρτηση του, ὁ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης σε παγκόσμιους ὀργανισμοὺς γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ covid-19, Ἠλίας Μόσιαλος.

    Ὁ ἐν λόγω καθηγητὴς Πολιτικῆς τῆς Ὑγείας -ἡ ἰδιότητα τοῦ ὁποίου τὸν ἐπιφορτίζει μὲ τὸ καθῆκον νὰ διακονεῖ τὸν συνάνθρωπο- κάνοντας κατάχρηση τῆς ἐλευθερίας, ὑποτίμησε τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα τῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν -οἱ ὁποῖοι τὸν θρέφουν μὲ τοὺς φόρους τους- προσβάλλοντας δημόσια τὴν ἀειπαρθενία τῆς Παναγίας μας. Μάλιστα, θεώρησε καλὸ νὰ ἐκφράσει τὸν ἐσώψυχο κόσμο του στὴν περίοδο τῆς νηστείας τῶν Χριστουγέννων.

    Ἡ προσβλητικὴ ἀνάρτηση τοῦ Ἠλία Μόσιαλου ἀποκαλύπτει κενὸ κόσμο. 

    Εἰλικρινῶς, αἰσθανόμαστε ντροπὴ ποὺ ἕνας Ἕλληνας ἐπιστήμονας, μὲ τόσο σημαντικὴ θέση στὰ δημόσια πράγματα διεθνῶς, σὲ μία περίοδο ἐξαιρετικὰ τεταμένη, συμπεριφέρεται τουλάχιστον «παιδαριωδῶς». Εἶναι δικαίωμα του νὰ πιστεύει ὅ,τι θέλει. Ὡς δημόσιο πρόσωπο, ὅμως, ἔχει τὴν ὑποχρέωση καὶ τὴν κοινωνικὴ εὐθύνη νὰ σέβεται ὅ,τι ἐκπροσωπεῖ. 

   Τόσο ἡ θέση του, ὅσο καὶ ὁ προκλητικὸς τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τὴν ἐπικοινωνεῖ, προσβάλλουν καὶ θίγουν ἀνεπανόρθωτα ὄχι μόνον ἑμᾶς, τοὺς Ἕλληνες Ὀρθοδόξους, ἀλλὰ τὸ σύνολο τοῦ Χριστεπώνυμου πλήθους διεθνῶς. Αὐτὲς οἱ θέσεις προφανῶς καὶ ἐξηγοῦν καὶ δικαιολογοῦν τὴν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης τοῦ κόσμου στὴν ἐπιστημονικὴ κοινότητα, ἀλλὰ καὶ στὴν κυβέρνηση γιὰ τὸ θέμα τοῦ κορωνοϊοῦ.

    Ὅσο γιὰ τὴν κυβέρνηση, διερωτόμαστε: Πού εἶναι τώρα οἱ ἀντιρατσιστικοὶ νόμοι; Ἡ προσβλητικὴ ἀνάρτηση ἀποτελεῖ ἔκφραση ρατσισμοῦ πρὸς τοὺς Χριστιανούς. 

    Ἀσφαλῶς, τονίζουμε ὅτι ὁ Χριστός μας καὶ ἡ Ἀειπάρθενος Κυρία Θεοτόκος δὲν χρειάζονται τὴν ὑποστήριξη ἡμῶν, τῶν χοϊκῶν. Ὡστόσο, ἀς γνωρίζουν ὅλοι οἱ κατὰ καιροὺς ἀσεβεῖς ὅτι θὰ μᾶς βρίσκουν ἐμπόδιο. Διότι ἑμεῖς, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἐπιθυμοῦμε ἀληθῶς μία κοινωνία φωτός, μία κοινωνία πραγματικὰ ὑγιή, ποὺ νὰ ἐξελίσσεται καὶ νὰ προοδεύει, μία κοινωνία ἠθῶν καὶ ἀγάπης∙ μία κοινωνία μὲ θεμέλιο τὸν Γλυκύτατο Ἰησοὺ Χριστό∙ Ἑκείνον ποὺ κανέναν δὲν πείραξε, Ἐκείνον ποὺ μόνο γιὰ ἀγάπη μίλησε, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ διαχρονικὰ δουλεύουν γιὰ τὸ ἀκόρεστο «ἐγώ» τους, Τὸν ἐνέπαιξαν, Τὸν βλασφήμησαν, Τὸν Σταύρωσαν, μὰ ἐπειδὴ δὲν κατάφεραν νὰ Τὸν «ἐξαφανίσουν», δασκαλεύουν τοὺς διαδόχους τους.

    Ὁ καθένας, τελικά, «μπορεῖ» νὰ πεῖ πολλά. Τὸν τελευταῖο, ὅμως, λόγο, τὸν ἔχει ὁ Διαχρονικός Λόγος. Εὔχομαι νὰ τὸ καταλάβουν.

† ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας Χρυσόστομος